Ποιο διάσημο πρόσωπο που μένει στην περιοχή μας έκανε την παραπάνω δήλωση; Πριν συνεχίσετε και για να σας βοηθήσουμε έχει και οδό με το όνομα του! Πρόκειται για...
τη Ζωζώ Σαπουντζάκη η οποία έδωσε συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και όπως είναι γνωστό μένει στην Κινέτα.
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης που δημοσιεύθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2014:
Θεσσαλονίκη, πρώτες μέρες του 2014. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη σερβίρει καφέ, κερνάει ελβετικές σοκολάτες και -με θέα τον Θερμαϊκό και τη Νέα Παραλία- θυμάται την υπέροχη ζωή της: έρωτες, γάμους, διαζύγια, μυστικά ομορφιάς, χρήματα. Καμία άλλη Ελληνίδα δεν γνώρισε τέτοια αποθέωση. Η Ζωζώ θεωρείται ίνδαλμα γιατί είναι
«Εχω να κάνω Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στην πόλη μου από τότε που ήμουν παιδάκι. Μεγάλωσα στον αριθμό 61 της Τσιμισκή. Απέναντι ήταν το σινεμά “Τιτάνια”». Αφηγητής είναι η γυναίκα την οποία μπορείς να αποκαλέσεις «θρύλο» χωρίς ίχνος υπερβολής. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη ντυμένη με τζιν, άβαφη, με κέφι έφηβης και σώμα εικοσάρας τραγουδάει και χορεύει την ώρα που δίνει συνέντευξη. Γεμάτη νάζι και σκέρτσο. «Γνώρισα την αποθέωση όπου εμφανιζόμουν. Γινόταν χαμός. Η γαλαρία ανέβαζε και κατέβαζε τους ηθοποιούς εκείνη την εποχή. Εμένα με λάτρευαν», θυμάται. Η Ζωζώ όταν μιλάει για τα παλιά δεν βάζει εύκολα τελεία. Εσύ απλώς μπαίνεις στον ρόλο του θεατή και την παρακολουθείς να παίζει - τον εαυτό της. «Ο μπαμπάς μου με φώναζε Ζωίτσα. Ηταν άρχοντας στην Κωνσταντινούπολη. Εκλεψε τη μαμά μου από το σπίτι της στην Πάτρα και την έφερε στη Θεσσαλονίκη. Σωκράτη τον έλεγαν και ήταν πολύ χαριτωμένος, με χιούμορ. Από 4 χρόνων ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Στα 7 μου ήμουν επαγγελματίας. Δεν έπαιζα με κούκλες. Πήγαινα στο “Τιτάνια” και ξεσήκωνα χορευτικές κινήσεις που έβλεπα στις ταινίες. Ξεκινήσαμε με την αδελφή μου, τη Βάσω. Αυτή, όμως, ερωτεύτηκε έναν αεροπόρο και αποφάσισε να κάνει οικογένεια. Τι κλάματα έβαλα τότε... Με στήριξε ο πατέρας μου, αυτός πίστευε σε εμένα και φυσικά ο κόσμος. Πώς έμαθα να χορεύω ρωτάς; Από τον γείτονά μου. Τον Γιάννη Δαλιανίδη. Ως χορογράφος ξεκίνησε ο ίδιος. Και ακορντεόν έμαθα. Και κλακέτες χόρευα. Με πήγε η μαμά μου σε ένα φημισμένο καμπαρέ, το “Αρζεντίνα”, και μου έμαθε ο Κριστιάνο. Σε καμία σχολή δεν πήγα, κούκλα μου. Σχολή είναι η δική μου. Η πείρα μου. Δύο παραστάσεις καθημερινά, τρεις την Κυριακή. Εμπαινα στο θέατρο στις 3 το μεσημέρι και έφευγα στις 12 τα μεσάνυχτα. Ακόμα με θυμάμαι να ντρέπομαι να μπω στην τάξη, πάντα αργοπορημένη, δούλευα όλο το βράδυ και το πρωί πήγαινα σχολείο. Το πιστεύεις ότι στην αρχή δεν μου έδιναν σημασία; Ημουν το μικρό. Ολοι πρόσεχαν τη Βάσω.
