Από: vazaios@hol.gr
Σωστά τοποθετούμαστε, όλα πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω συμφωνώ, καταλαβαίνεις βέβαια ότι όταν ξεκινάει πχ το μαρούλι με 0,20/τεμ στο χωράφι και καταλήγει 0,75/τεμ στο ράφι αυτό κι αν είναι αίσχος.
Δεν θα πρέπει να μας φοβίζει η πίεση που ασκούν οι μεγάλες εταιρείες στο χώρο της ένδυσης, διατροφής κλπ υπηρεσιών στους μικρότερους ανταγωνιστές τους. Θα πρέπει να μας κάνει διστακτικούς ως προς την τιμολογειακή τους πολιτική και στο τελικό κόστος που καλούμαστε να πληρώσουμε.
Οι μικρές επιχειρήσεις είναι αδύνατον να σταθούν όρθιες απέναντι τους λόγω δυσανάλογου κόστους αγορών και λειτουργίας, δεν είναι μεγαρίτικο ή ελευσινιώτικο ή παγκρατιώτικο φαινόμενο αυτό. Είναι παγκόσμιο.
Δυστυχώς θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει προς το δυσκολότερο και το απαιτητικότερο. Δεν αποτελεί πλέον συγκρίσιμο μέγεθος η παροχή υπηρεσιών και αγαθών από τις μεγάλες αλυσίδες με τα μικρά συνοικιακά καταστήματα. Ούτε καν με τις λαϊκές αγορές. Η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει την εμφάνιση της πολλά χρόνια πριν.
Όπως κάποτε τα βατόμουρα έβγαιναν ελεύθερα στα δάση και στους αγρούς, τώρα καλλιεργούνται συστηματικά για τα καθημερινά ή και τα γιορτινά τραπέζια. Άλλαξαν οι απαιτήσεις και οι συνήθειες των καταναλωτών και βέβαια και τα κοστολόγια.
Τώρα δεν γίνονται επαναστάσεις για το ψωμί. Γίνονται για το...παντεσπάνι.
Θυμήσου λίγο την Μαρία Αντουαννέτα όταν της είπαν ότι ο λαός πεινάει δεν έχει ψωμί να φάει αυτή απάντησε ας φάει...παντεσπάνι που έχουμε μπόλικο και τελικά έφαγε το κεφάλι της και καλά να πάθει.
Για κόψε το κινητό τηλέφωνο από δέκα εκατομμύρια έλληνες, όχι για πολύ δυό μερούλες μόνο, να δείς τι επανάσταση έχει να γίνει...
MEGARA PRESS: Ο τίτλος ανήκει στον αναγνώστη.
Η παγκοσμιοποίηση έχει δεχθεί πολλές φορές χτυπήματα. Οι πολυεθνικές έχουν φάει κατά καιρούς πολλές "σφαλιάρες" ειδικά εδώ στην Ελλάδα. Ο μπακάλης της γειτονιάς δεν έπαψε λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας ή επειδή δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί το μεγάλο supermerket. Αυτοί που είχαν διάθεση να κρατήσουν όρθια την επιχείρησή τους και έκαναν τα πάντα δεν είχαν την στήριξη του καταναλωτή. Βέβαια σε κάποιες πόλεις συνεταιρίστηκαν, ένωσαν τις δυνάμεις τους και κοιτάξαν στα μάτια τα μεγάλα supermarkets. Βλέπε Γιάννενα που έχουν πάθει την πλάκα τους όλοι οι μεγάλοι....όπουλοι που έχουν αντιμέτωποι τους συνεταιρισμούς που με την σειρά τους στηρίζονται από τους Γιαννιώτες.
Οι απαιτήσεις και οι συνήθειες των καταναλωτών έχουν διαμορφωθεί εν μέρει από τους σημερινούς κυρίαρχους της αγοράς. Όμως από την στιγμή που στο ράφι υπάρχουν διάφορα αγαθά διαθέσιμα και εφόσον ο πελάτης πληρώνει έχει δικαίωμα να διαλέξει ότι θέλει. Και στο χαβιάρι να υπήρχε αυτή η διαφορά πάλι δημοσιευμένο θα ήταν το θέμα.
Ποιός έχει δικαίωμα να εξαπατά τον πελάτη με τέτοιες ανήθικες τακτικές; Η απάντηση είναι ο κανένας.
Τέλος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα υπερκέρδη που προκύπτουν από τα υψηλά ποσοστιαία κέρδη είναι κάτι που πρέπει να μάς απασχολήσει. Το ένα όμως δεν αναιρεί το άλλο.
Σωστά τοποθετούμαστε, όλα πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω συμφωνώ, καταλαβαίνεις βέβαια ότι όταν ξεκινάει πχ το μαρούλι με 0,20/τεμ στο χωράφι και καταλήγει 0,75/τεμ στο ράφι αυτό κι αν είναι αίσχος.
Δεν θα πρέπει να μας φοβίζει η πίεση που ασκούν οι μεγάλες εταιρείες στο χώρο της ένδυσης, διατροφής κλπ υπηρεσιών στους μικρότερους ανταγωνιστές τους. Θα πρέπει να μας κάνει διστακτικούς ως προς την τιμολογειακή τους πολιτική και στο τελικό κόστος που καλούμαστε να πληρώσουμε.
Οι μικρές επιχειρήσεις είναι αδύνατον να σταθούν όρθιες απέναντι τους λόγω δυσανάλογου κόστους αγορών και λειτουργίας, δεν είναι μεγαρίτικο ή ελευσινιώτικο ή παγκρατιώτικο φαινόμενο αυτό. Είναι παγκόσμιο.
Δυστυχώς θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει προς το δυσκολότερο και το απαιτητικότερο. Δεν αποτελεί πλέον συγκρίσιμο μέγεθος η παροχή υπηρεσιών και αγαθών από τις μεγάλες αλυσίδες με τα μικρά συνοικιακά καταστήματα. Ούτε καν με τις λαϊκές αγορές. Η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει την εμφάνιση της πολλά χρόνια πριν.
Όπως κάποτε τα βατόμουρα έβγαιναν ελεύθερα στα δάση και στους αγρούς, τώρα καλλιεργούνται συστηματικά για τα καθημερινά ή και τα γιορτινά τραπέζια. Άλλαξαν οι απαιτήσεις και οι συνήθειες των καταναλωτών και βέβαια και τα κοστολόγια.
Τώρα δεν γίνονται επαναστάσεις για το ψωμί. Γίνονται για το...παντεσπάνι.
Θυμήσου λίγο την Μαρία Αντουαννέτα όταν της είπαν ότι ο λαός πεινάει δεν έχει ψωμί να φάει αυτή απάντησε ας φάει...παντεσπάνι που έχουμε μπόλικο και τελικά έφαγε το κεφάλι της και καλά να πάθει.
Για κόψε το κινητό τηλέφωνο από δέκα εκατομμύρια έλληνες, όχι για πολύ δυό μερούλες μόνο, να δείς τι επανάσταση έχει να γίνει...
MEGARA PRESS: Ο τίτλος ανήκει στον αναγνώστη.
Η παγκοσμιοποίηση έχει δεχθεί πολλές φορές χτυπήματα. Οι πολυεθνικές έχουν φάει κατά καιρούς πολλές "σφαλιάρες" ειδικά εδώ στην Ελλάδα. Ο μπακάλης της γειτονιάς δεν έπαψε λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας ή επειδή δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί το μεγάλο supermerket. Αυτοί που είχαν διάθεση να κρατήσουν όρθια την επιχείρησή τους και έκαναν τα πάντα δεν είχαν την στήριξη του καταναλωτή. Βέβαια σε κάποιες πόλεις συνεταιρίστηκαν, ένωσαν τις δυνάμεις τους και κοιτάξαν στα μάτια τα μεγάλα supermarkets. Βλέπε Γιάννενα που έχουν πάθει την πλάκα τους όλοι οι μεγάλοι....όπουλοι που έχουν αντιμέτωποι τους συνεταιρισμούς που με την σειρά τους στηρίζονται από τους Γιαννιώτες.
Οι απαιτήσεις και οι συνήθειες των καταναλωτών έχουν διαμορφωθεί εν μέρει από τους σημερινούς κυρίαρχους της αγοράς. Όμως από την στιγμή που στο ράφι υπάρχουν διάφορα αγαθά διαθέσιμα και εφόσον ο πελάτης πληρώνει έχει δικαίωμα να διαλέξει ότι θέλει. Και στο χαβιάρι να υπήρχε αυτή η διαφορά πάλι δημοσιευμένο θα ήταν το θέμα.
Ποιός έχει δικαίωμα να εξαπατά τον πελάτη με τέτοιες ανήθικες τακτικές; Η απάντηση είναι ο κανένας.
Τέλος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα υπερκέρδη που προκύπτουν από τα υψηλά ποσοστιαία κέρδη είναι κάτι που πρέπει να μάς απασχολήσει. Το ένα όμως δεν αναιρεί το άλλο.
