Αναμφισβήτητα το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα από τα πιο «ελαφριά» των τελευταίων ετών. Αν εξαιρέσουμε τις έντονες καλοκαιρινές νύχτες της παραλιακής Βαρέας και της ασφυκτικά γεμάτης Πάχης όλα στα Μέγαρα ήταν ήρεμα και υποτονικά. Οι άνθρωποι στις θέσεις τους, τόσο καλά καρφωμένοι που οπίσθια και καναπές έγιναν ένα! Τα τούρκικα σίριαλ γέμισαν τον χρόνο των τηλεθεατών τρελαίνοντας τα μηχανάκια της AGB, οπότε και όλοι έμαθαν ότι η φτωχή Ελλάδα τουλάχιστον είναι φιλική χώρα και με πολλά κοινά με την γειτονική. Οι αποδράσεις των περισσοτέρων ήταν σε ακτίνα Νέας Περάμου, Κινέττας και Αλεποχωρίου. Διακοπές πήγαν μόνο οι έχοντες το χρήμα (όχι από πρόσφατες αποταμιεύσεις φυσικά!) και αυτοί που ήθελαν να κρύψουν την αφραγκία τους το έπαιξαν large στην περιοχή.
Μια ερημιά όλα γύρω μας. Όσο χειμωνιάζει η ερημιά θα γίνεται εντονότερη. Όμως υπάρχει ερημιά χωρίς οάσεις; Δυστυχώς θέλει αρκετό ψάξιμο και πολύ περπάτημα (ή πολύ πετάλι για τους φίλους του ποδηλάτου) για να βρει κανείς μία όαση πραγματικής ευτυχίας.
