Ίσως τα πράγματα να ακούγονται υπερβολικά αλλά δεν είναι. Οι Ρομά ή Βρομά ή τσιγγάνοι ή αθίγγανοι ή βρωμόγυφτοι συνεχίζουν να ζουν εις βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει στα Μέγαρα αλλά και όπου υπάρχουν καταυλισμοί των προαναφερομένων στην Ελλάδα.
Οι τσιγγάνοι λοιπόν τηρούν πιστά τα έθιμά τους και όταν παντρεύονται καλούν κάποιο Παϊτέρη, ρίχνουν πυροβολισμούς με τις καραμπίνες και τα Καλάσνικοφ και διασκεδάζουν όχι μέχρι της επόμενης πρωίας αλλά τουλάχιστον μέχρι της μεθεπόμενης, με την μουσική φυσικά στο τέρμα. Αν το κέφι ανέβει πολύ και όταν το ζευγάρι αποχωρήσει για να επιστρέψει με το σεντόνι ανάβουν και καμιά φωτίτσα για να κάψουν κανένα καλώδιο να πάρουν τον χαλκό να βγάλουν τα έξοδα του γάμου.
Πολλές γραμμές μπορούν να γραφτούν για να περιγράψουν το γνωστό πρόβλημα που έχουμε με τους γύφτους του Βλυχού. Ούτε η διοίκηση Μαρινάκη φαίνεται να δίνει λύση κρίνοντας από το αποτέλεσμα. Η παραβατικότητα δεν αντιμετωπίζεται με 2-3 εισβολές των ΜΑΤ. Αυτά είναι ενέργειες για τα μάτια του κόσμου. Χρειάζονται ουσιαστικές παρεμβάσεις και κυρίως χρειάζεται – και προσέξτε το καλά αυτό – αδιαφορία στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Να μην πατήσει κανένας υποψήφιος στο Βλυχό, να μην δώσει υπόσχεση, να μην συναλλαχθεί, ώστε όποιος βγει να έχει το θάρρος να παρέμβει. Όσο οι υποψήφιοι δείχνουν ότι τους έχουν ανάγκη τόσο θα παραμένει το πρόβλημα.
Για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο να πούμε ότι οι κηδείες που αναφερόμαστε είναι αυτών που πεθαίνουν από τον καρκίνο που μας κερνούν οι γύφτοι με τις φωτιές που βάζουν καθημερινά. Και για τους θανάτους αυτούς υπάρχει μακροχρόνια πολιτική ευθύνη.
