Γράφει ο άγνωστος blogger
Πριν λίγες ημέρες ένας
συμπολίτης μας, συλλέκτης ζώων, βρέθηκε νεκρός στο κτήμα του. Η υπηρεσία του
δήμου «βοήθεια στο σπίτι» του πήγαινε καθημερινά φαγητό και γενικά τον
βοηθούσε. Είναι σύνηθες τα στελέχη των κοινωνικών υπηρεσιών να ξεφεύγουν από τα
στενά πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους και να βοηθούν τους αναξιοπαθούντες
περισσότερο από όσο προβλέπεται. Αυτό κάνουν και οι υπάλληλοι του εν λόγο
προγράμματος του δήμου μας.
Ο
είδηση του θανάτου δημοσιεύτηκε στο megara press έπειτα από πληροφορία που
μετέφερε αναγνώστης και επιβεβαιώσαμε. Επειδή κατά καιρούς έχουμε ασχοληθεί με
τα ζώα και δη τα αδέσποτα είχαμε σκοπό να αναφερθούμε περαιτέρω στο άσχημο
περιστατικό και ειδικά σε ότι αφορά την τύχη των ζώων. Ο μακαρίτης ήταν γνωστός
στον φιλοζωικό κύκλο της περιοχής μας και λάμβανε υποστήριξη από φιλόζωους.
Η
κ. Στεντούμη, κοινωνιολόγος και στέλεχος της υπηρεσίας «βοήθεια στο σπίτι»
έστειλε άρθρο το οποίο αναρτήσαμε. Στο άρθρο της έκανε αναφορά στον ΑΝΘΡΩΠΟ που
έμενε μοναχικός καταθέτοντας το πώς βρέθηκε νεκρός. Από ότι μάθαμε αναζητήθηκε
με επιμονή το πλησιέστερο συγγενικό του πρόσωπο για να παραλάβει την σωρό του.
Σε
μία πολιτισμένη κοινωνία σαν την δική μας πρέπει να τηρούνται οι ισορροπίες. Σε
καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να γέρνουμε την ζυγαριά υπέρ των ζώων όταν
έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στον συνάνθρωπο και στο αδέσποτο ή μη ζώο. Ειδικά
δε, πρέπει να αποβάλλεται ο οποιοσδήποτε φανατισμός αφού έχει αποδειχθεί ότι πάντα
μας οδηγεί σε λάθος κατεύθυνση.
Κανείς
νοήμων και πολιτισμένος άνθρωπος δεν αντιλέγει ότι τα ζώα και ειδικά τα σκυλιά
είναι φίλοι μας. Όμως είναι άσχημο από την μία να βλέπεις ρακένδυτους και
πεινασμένους ανθρώπους που λίγο καιρό πριν πάλευαν για την αξιοπρέπεια τους,
γονείς που επέλεξαν να φέρουν Έλληνες ή Ελληνίδες στην ζωή
να αγωνίζονται να έχουν στα μωρά τους γάλα, παιδιά στα σχολεία να
λιποθυμούν από την πείνα ή να βλέπουν τους συμμαθητές τους να τρώνε και να τους
φεύγουν τα σάλια, ανθρώπους με ειδικές ανάγκες χωρίς επίδομα να βρίσκονται
ξαφνικά με τις οικοσκευές τους στα παγκάκια, και από την άλλη να βλέπεις μέρος
τους πληθυσμού να αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο και να νοιάζεται με
προκλητικότητα και φανατισμό για την σίτιση ζώων.
Μήπως
η σημερινή κατάσταση μας υποχρεώνει να δώσουμε βάρος στον συνάνθρωπο που
υποφέρει; Μήπως οι έχοντες την διάθεση και την οικονομική δυνατότητα να πράξουν
κοινωφελές έργο πρέπει να στηρίξουν πρώτα τον πλησίον τους;
Σε
κάθε περίπτωση το εθελοντικό και κοινωφελές έργο έχει μεγαλύτερη αξία όταν
γίνεται διακριτικά και κάτω από μυστικότητα ή όταν γίνεται από ομάδες που
ανανεώνουν το έμψυχο δυναμικό τους και όχι από μεμονωμένα πρόσωπα.
Μπορεί
τα παραπάνω να ξάφνιασαν όσους μας έχουν κολλήσει την ταμπέλα των φιλόζωων αλλά
με την εξαθλίωση που βιώνει η πλειοψηφία του λαού και με την επίθεση που
δέχεται ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν μπορεί να υπάρξει άλλη θέση. Και δυστυχώς τα ζώα
χρησιμοποιούνται από την Νέα Τάξη Πραγμάτων και τους παγκοσμιοποιητές στα
πλαίσια ενός σχεδίου που έχει σκοπό να τρωγόμαστε μεταξύ μας για ανώφελα
πράγματα και να παρεκτρεπόμαστε από την άσχημη και σκληρή πραγματικότητα, και που
οδηγεί με βεβαιότητα στην εξαφάνιση του ανθρώπινου γένους… … …
