Από: epitokio@gmail.com
Αγαπητοί τοπικοί άρχοντες (όπου και όποιοι και αν είστε),
Επιτρέψτε μου σαν απλός πολίτης, που δεν αποδέχεται τις ταμπέλες σοσιαλιστής, κομμουνιστής, δεξιός, αριστερός, οικολόγος πράσινος, κ.λ.π αλλά προτιμά την ταμπέλα «πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις» να υπενθυμίσω σε όλους τους κατέχοντες δημόσιες θέσεις το αυτονόητο.
Τρία πράγματα με έκαναν να ξεδιπλώσω την σκέψη μου.
1. Εχθές παρακολούθησα (στο megaratv.gr) τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το γνωστό θέμα του Βουρκαρίου.
2. Σήμερα το πρωί διάβασα για κάποια νέα σχέδια δημιουργίας ζώνης υχθιοκαλλιέργειας στην παραλιακή ζώνη της Μεγαρίδας.
3. Αν θυμάμαι καλά, στο παρελθόν είχε ζητηθεί από το Δήμο Μεγάρων (αν δεν κάνω λάθος από τη Νομαρχία) η γνωμοδότησή του για το την αδειοδότηση ή μη νέων βιομηχανικών μονάδων στο Βουρκάρι και η επίσημη απάντηση του Δήμου ήταν "ο Δήμος δεν έχει το δικαίωμα απόφασης για το συγκεκριμένο θέμα, δεν εγκρίνει ή απορρίπτει εκείνος άδειες» (σωστά βέβαια) και γι’ αυτό δεν έδωσε τελικά καμία απάντηση.
Στην τελευταία λοιπόν συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ειπώθηκαν τα εξής:
«Ο Δήμος δεν ρωτήθηκε εξ αρχής αλλά του παρουσιάστηκε ένα σχέδιο για το οποίο απλώς θα πρέπει να πει αν συμφωνεί ή όχι» και εκφράστηκε η δυσαρέσκεια γι’ αυτό (δικαίως θα έλεγα, αν και στο παρελθόν ο Δήμος δήλωνε αναρμόδιος, αλλά βέβαια τότε ήταν άλλη η Δημοτική Αρχή).
«Θα πρέπει να έχουμε όλα τα στοιχεία, με βάση ποια δεδομένα το σχέδιο λέει ότι λέει, δεν είμαστε ειδικοί σε όλα, δεν είμαστε όλοι μηχανικοί για να γνωρίζουμε, πρέπει να πάρουμε μια απόφαση που θα μπορούμε να τεκμηριώσουμε» (και εδώ όλα ακούγονται και είναι βεβαίως σωστά).
Και για να λέμε όλη την αλήθεια προφανώς δεν είναι εύκολο το έργο σας. Οι μεν σας λένε «πιστεύαμε ότι θέλετε να προστατευθεί το περιβάλλον», οι δε «πιστεύαμε ότι στους δύσκολους καιρούς που περνάμε θα θέλατε να αναπτύξουμε τη βιομηχανία μας» και προσπαθείτε η όποια απόφαση πάρετε να είναι νόμιμη και τεκμηριωμένη ώστε να μην αφήνει την παραμικρή υπόνοια μεροληψίας προς την μια ή την άλλη πλευρά.
Δύσκολο το έργο σας. Και σοβαρό. Έχει να κάνει με το μέλλον του τόπου. Μεγάλη ευθύνη.
Σας συμπονώ αλλά ταυτόχρονα απαιτώ να κάνετε καλά τη δουλειά σας όπως απαιτεί και από εμένα ο δικός μου εργοδότης.
Γι’ αυτό είστε εκεί, για τα δύσκολα, τα σοβαρά, τα κρίσιμα. Είστε εκεί που πρέπει να είναι οι ικανοί.
Είστε εκεί όπου εσείς διατυμπανίζετε ότι σας αξίζει να είστε. Είστε εκεί για να δώσετε στον τόπο αυτό που του αξίζει. Τι είναι λοιπόν αυτό που του αξίζει;
κ.κ. τοπικοί άρχοντες επιτρέψτε μου να σας θυμίσω το λόγο για τον οποίο σας ψηφίζουμε:
Δεν είστε εκεί μόνο για τη τήρηση της νομιμότητας. Αυτό είναι υποχρέωσή σας. Απέναντι στο νόμο είμαστε όλοι ίσοι. Δεν είναι καλός ο Δήμαρχος ή ο Δημοτικός Σύμβουλος που απλώς τηρεί τους νόμους. Αν είναι δυνατόν το αυτονόητο να αποτελεί κριτήριο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη για άλλο πράγμα κρίνεστε:
Για το όραμά σας. Για το σχέδιο που έχετε για τη γειτονιά, για την πόλη, για τη χώρα.
Αν θέλω να φτιάξω ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο, μπορώ με νόμιμο τρόπο να το κάνω, αν αντιθέτως θέλω να φτιάξω ένα πάρκο, μπορώ επίσης να το κάνω με νόμιμο τρόπο όπως άλλωστε οφείλω. Δεν μπορεί όμως να καλύπτομαι πίσω από τη νομιμότητα. Να λέω δηλαδή σε αυτούς που ήθελαν πάρκο αντί εμπορικού κέντρου ότι «όλα έγινα νόμιμα, υπάρχουν άδειες, όλη η διαχείριση του δημοσίου χρήματος έγινε με διαφάνεια, έγινε διαγωνισμός, κ.λ.π» οφείλω να τους πω τους λόγους της απόφασης μου. π.χ. ότι δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας και για εμένα το περιβαλλοντικό κόστος ζύγισε λιγότερο από τα οφέλη του εμπορικού κέντρου. Αυτό είναι το όραμα μου και το υλοποιώ. Και βέβαια θα κριθώ για αυτό. Απλά τα πράγματα.
Ένα σύντομο ερώτημα:
Αν ρωτήσει η Νομαρχία το εξής: «Θέλω τη γνωμοδότησή σας για την ανέγερση καζίνο εντός των ορίων του Δήμου. Ο ιδιώτης έχει καταθέσει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Οικοδομήσιμη έκταση, τηρείται κατά γράμμα ο συντελεστής δόμησης, θα πάρει άδεια από την Πυροσβεστική, δεν θα κόψει κανένα δέντρο, κ.λ.π».
Όλα δηλαδή νόμιμα. Εκεί τι θα απαντήσει ο Δήμος. «Δεν είμαι εγώ εκείνη η αρμόδια Αρχή που δίνει άδειες»; «αφού είναι όλα νόμιμα εγώ δεν μπορώ να απαγορεύσω»;
Μήπως θα μπορούσε να πει: «Δεν συμφωνώ. Αυτού του είδους οι δραστηριότητες δεν ταιριάζουν ούτε με την ιστορία ούτε με το ύφος του Δήμου μας. Δεν επικροτούμε τον τζόγο»; Αυτό θα ήταν παράνομο; Αυτό δεν έχει δικαίωμα να το κάνει ο Δήμος; Δεν έχει το δικαίωμα να το εμποδίσει; Δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει;
Και κυρίως δεν έχει το δικαίωμα να πει την άποψη του;
Μήπως δεν έχει άποψη;
Μήπως θέλει να κρυφτεί πίσω από αποφάσεις άλλων;
(Γνωστό σε εμάς τους Έλληνες το φαινόμενο, για όλα φταίνε οι άλλοι. Έχετε ακούσει τους φοιτητές; Το μέλλον του τόπου; «Με έκοψε, ο τάδε καθηγητής» λένε. Όχι «κόπηκα, γιατί δεν έγραψα καλά»)
Βεβαίως κάποιοι θα που ότι μια τέτοια επένδυση θα φέρει θέσεις εργασίας, επισκέπτες στην πόλη και άρα χρήμα και ανάπτυξη. Κάποιοι άλλοι ίσως πουν ότι τέτοια ανάπτυξη δεν την θέλουν.
Η αποφάσεις λοιπόν ποτέ δεν μπορεί να έχουν ικανοποιημένες όλες τις πλευρές και αποδεικνύεται στο μέλλον αν ήταν σωστές και συμφέρουσες για τον τόπο.
Δείξτε μας λοιπόν ποιο είναι το πλάνο σας για την πόλη, ποιο είναι το όραμά σας.
Πάρτε επιτέλους αποφάσεις. Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων.
Θα ήθελα να σας θυμίσω τις προεκλογικές δηλώσεις περί της ανάγκης προστασίας του Βουρκαρίου και κυρίως τα πολλά «θα» που υποδήλωναν σαφή πρόθεση προστασίας της περιοχής.
Κι όμως ξεκάθαρες θέσεις δεν ακούστηκαν γι’ άλλη μια φορά. Θέσεις, σχέδια, πλάνο. Πρώτα ξεκινάμε με αυτά και μετά προσπαθούμε με τα νόμιμα μέσα να τα κάνουμε πράξη.
Άρθρο 24 Συντάγματος
«Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξη του το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας»
Ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δίνετε.
Ένας πολίτης
