Από: athpapam@otenet.gr
Κρίνοντας οι πολίτες τα πρόσωπα που άσκησαν διοίκηση, προκειμένου να αποφασίσουν ποιοι μπορούν καλύτερα να υπηρετούσαν τις υποθέσεις των δημοτών και του Δήμου, μπορεί κανείς να διακρίνει μια υπέρ του δέοντος προσδοκία για την αποτελεσματικότητα που έπρεπε να επιδείξουν κατά την θητεία τους ως αιρετοί. Είναι γεγονός ότι οι υποψήφιοι που ήδη κατέχουν θέσεις εξουσίας κρίνονται πιο αυστηρά από τους πολίτες έναντι των υπολοίπων – και έτσι πρέπει – και γιατί αξιολογούνται για το έργο τους, αλλά και γιατί οι άλλοι διεκδικητές των εκλογών προσπαθούν να υποσχεθούν τα πάντα και να φθείρουν την εικόνα που σχηματίζει η κοινή γνώμη για τους διοικούντες.
Στη βάση αυτή και με την διαδεδομένη άποψη των ειδικών ότι στη χώρα μας οι ψηφοφόροι τείνουν σε μεγάλο βαθμό περισσότερο να καταψηφίσουν με την ψήφο τους, παρά να ψηφίσουν θετικά εκείνους που θεωρούν καταλληλότερους να διαχειριστούν τις δημόσιες υποθέσεις, θα ήθελα να εκφράσω δημόσια κάποιες σκέψεις, με σεβασμό προς όλους τους συμπολίτες που συμμετείχαν ή δεν συμμετείχαν στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Οι καιροί που διανύουμε δεν μας επιτρέπουν να φλυαρούμε πολιτικολογώντας. Η αποστροφή του κόσμου προς την εξουσία, τους πολιτικούς και την πολιτική είναι γενικευμένη και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη. Σαφώς έχουμε και εμείς ως πολίτες τις ευθύνες μας. Ωστόσο, όπως η ζωή δεν σταματά στο γκρίζο σήμερα, έτσι και η πολιτική μας σκέψη και κυρίως η πολιτική μας δράση πρέπει να αλλάξει ριζικά για να αποφύγουμε νέα οικονομικά αδιέξοδα και περαιτέρω κοινωνική δυστυχία.
Υποστηρίξαμε λοιπόν παραπάνω ότι καλούμενοι να κρίνουμε τους διοικούντες, γινόμαστε συχνά όχι απλά αυστηροί κριτές (αυτό είναι αυτονόητα υγειές), αλλά κριτές με υπερβάλλουσα προσδοκία για τους κρινόμενους. Θεωρούμε ότι τα υπό κρίση πολιτικά πρόσωπα που τους αναδείξαμε σε πλειοψηφική θέση παλαιότερα και ως αποτέλεσμα αυτά ανέλαβαν υπεύθυνες θέσεις, πρέπει να έχουν πλήρεις ικανότητες, όλα τα προσόντα (γνώσεις, μόρφωση, διοικητικές ικανότητες), ακόμα και μαγικές συνταγές για τα πάντα. Προσδοκούμε ότι μπορούν «αν θέλουν…» να κάνουν τα πάντα, να ικανοποιήσουν τους πάντες. Επειδή στη συνέχεια οι υπερβολικές μας προσδοκίες δεν εκπληρώνονται, όπως είναι φυσικό, με μεγάλη ευκολία υιοθετούμε τις φήμες που φτάνουν στα όρια της συκοφαντίας για εκείνους που μέχρι πρότινος ήταν υπεράνω όποιας ηθικής αμφισβήτησης. Αυτό, όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, δεν είναι υγειές στοιχείο στην πολιτική και κοινωνική μας λειτουργία. Η διοίκηση ενός δημόσιου οργανισμού, στην οποία αναφερόμαστε, είναι ένα σύνθετο σύστημα, αποτελούμενο από διαθέσιμους πόρους (υλικά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό), δομές λειτουργίας (θεσμικό πλαίσιο, νοοτροπία) και πολιτικές επιλογές. Η εντιμότητα των αιρετών σαφώς και είναι πρωταρχικής σημασίας, αλλά και όταν δεν την αμφισβητούμε σε κάποιους αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί μπορούν να επιτύχουν βέλτιστη ή ιδεατή διοικητική αποτελεσματικότητα.
Το ζητούμενο επομένως είναι αν οι βασικές επιλογές στην πράξη είχαν αποτέλεσμα στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, αν οι θέσεις, οι διακηρύξεις και τα προγράμματα των υποψηφίων είναι ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις προόδου για την τοπική μας κοινωνία. Το τέλειο είναι επιθυμητό αλλά μη εφικτό και αυτό θα επαληθεύεται συνεχώς για όσους εκλέγονται και ασκούν διοίκηση. Το θέμα είναι ως πολίτες πως σκεφτόμαστε και κρίνουμε, πως με μεγάλη ευκολία παρασυρόμαστε από την υποσχεσιολογία και τους ψιθύρους των διεκδικητών, στοιχεία που αργά ή γρήγορα αποκαλύπτονται και φέρνουν απογοήτευση.
Προφανώς, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, ούτε υπεράνθρωποι στην εκλεγμένη διοίκηση, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ιδιωτική μας ζωή. Βεβαίως οι γνώσεις και οι ικανότητες των υποψηφίων θα πρέπει να σταθμίζονται από τους ψηφοφόρους και να μην λειτουργεί μονομερώς στην κρίση τους το κριτήριο της δημοτικότητας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται πολύ δουλειά, κάθε μέρα και περισσότερη, και βέβαια αίσθημα ευθύνης και σεβασμός προς τους πολίτες που υπηρετούμε.
Σημείωση: Με τις παραπάνω σκέψεις δεν επιχείρησα κάποιου είδους επιστημονική ανάλυση. Αυτές έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες, τους οποίους δεν χρειάζεται να φωτογραφίσω και οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο σε όσους στελεχώνουν πολιτικά κόμματα. Έτσι χωρίς καμία προσωπική πικρία ειλικρινά, προσπάθησα να περιγράψω μια κατάσταση που ήθελα να την πω κατ’ ιδίαν σε πολλούς φίλους και συμπολίτες…
