Γράφει ο Δ. Πλαταράς, μέλος της συντονιστικής επιτροπής της ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
Κάθε νοικοκυριό, ως μικρογραφία ενός οικονομικού συστήματος, έρχεται αντιμέτωπο με το δίλλημα για το ποια είναι η προτεραιότητα στις ανάγκες που έχει. Η ιεράρχιση των προτεραιοτήτων είναι σημαντική και κάνει την διαφορά ανάμεσα στους νοικοκύρηδες και μη. Αν βρίσκεσαι π.χ. στην ανάγκη για επισκευή του λουτρού σου και της κουζίνας σου ενώ ταυτόχρονα επιθυμείς και την ανακαίνιση του σαλονιού σου με νέους καναπέδες , κουρτίνες κλπ, αλλά τα οικονομικά σου δεν σου επιτρέπουν την διεκπεραίωση όλων αυτών, τότε πρέπει να δώσεις προτεραιότητα σε μέρος από αυτά.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και συμβαίνει στην πόλη μας με την ανακατασκευή (ανακαίνιση) στην πόλη μας των 2 πλατειών. Επί του παρόντος δεν τίθεται θέμα αισθητικής των έργων αλλά ιεράρχησης των αναγκών της πόλης μας. Ξοδεύτηκαν πάρα πολλά χρήματα για την ανακατασκευή αυτή των κεντρικών πλατειών και ιδίως της κεντρικής (άραγε στο ανακοινωθέν ποσό συμπεριλαμβάνεται στο κόστος ανακατασκευής το γκρέμισμα του μπετόν, το σπάσιμο των μαρμάρων και η εκ νέου τοποθέτηση; Τα δέντρα, τα 100άδες λουλούδια, το έτοιμο γκαζόν είναι άραγε μέσα στο κόστος ή χρεώθηκαν σε άλλον κωδικό;)
Όμως τα προβλήματα της πόλης είναι πάρα πολλά και αντιμετώπισή τους αργή αν όχι ανεπαρκής. Ας ξεκινήσουμε από την καθαριότητα. Ουδείς αμφιβάλλει ότι η έλλειψη της καθαριότητας είναι ένα σημείο που ενοχλεί όλους μας. Οι κάδοι είναι πραγματικά λίγοι για την εξυπηρέτηση των κατοίκων και η πλύση και απολύμανσή τους ανύπαρκτη. Η αποκομιδή των σκουπιδιών από τους οικισμούς του δήμου μας είναι σπάνια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λόφοι σκουπιδιών. Οι κοινόχρηστοι χώροι (παιδότοποι, πλατείες κλπ) συνήθως είναι γεμάτοι σκουπίδια (γεγονός το οποίο αποτελεί ντροπή, κυρίως για εμάς τους πολίτες που τα πετάμε) με την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου, να προσπαθεί με νωχελικούς ρυθμούς να καθαρίσει τους χώρους αυτούς.
Τα οδοστρώματα, μετά και την «ολοκλήρωση»; του έργου της αποχετεύσεως παραδόθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση σε κακά χάλια από τον εργολάβο, ενώ η σύμβαση ανέφερε «αποκατάσταση οδοστρώματος». Δεν έπρεπε ο εργολάβος να ελεγχθεί επ’ αυτού; Και αφού δεχτήκαμε να κάνουμε τα «στραβά μάτια» και να πληρώσουμε εμείς τις κακοτεχνίες του εργολάβου, η ανακατασκευή των οδοστρωμάτων καθυστέρησε υπερβολικά, κι ακόμα υπάρχουν δρόμοι που δεν έχουν αποκατασταθεί με αποτέλεσμα να σπάμε τα αυτοκίνητά μας και τα νεύρα μας καθημερινά. Έτερο θέμα είναι η συντήρηση και η καθαριότητα των...δημοτικών κτιρίων συμπεριλαμβανομένων και των σχολικών συγκροτημάτων, καθώς επίσης και το κλείσιμο των δημοτικών σφαγείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους επαγγελματίες κτηνοτρόφους της πόλης μας αλλά και τους κρεοπώλες.
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για τα ζωτικής σημασίας προβλήματα της πόλης μας που αγγίζουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πολιτών της περιοχής μας αλλά πιστεύω όλοι τα γνωρίζουμε και δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός. Η τωρινή Διοίκηση του δήμου λανθασμένως κατ’ εμέ προτίμησε την ανακατασκευή των πλατειών, διαθέτοντας πολύτιμους πόρους αντί να τους χρησιμοποιήσει για ανάγκες πρώτης προτεραιότητας όπως ανέφερα. Το ερώτημα λοιπόν που δημιουργείται είναι; Πόσο νοικοκύρηδες είναι οι σημερινοί Διοικούντες;
Κάθε νοικοκυριό, ως μικρογραφία ενός οικονομικού συστήματος, έρχεται αντιμέτωπο με το δίλλημα για το ποια είναι η προτεραιότητα στις ανάγκες που έχει. Η ιεράρχιση των προτεραιοτήτων είναι σημαντική και κάνει την διαφορά ανάμεσα στους νοικοκύρηδες και μη. Αν βρίσκεσαι π.χ. στην ανάγκη για επισκευή του λουτρού σου και της κουζίνας σου ενώ ταυτόχρονα επιθυμείς και την ανακαίνιση του σαλονιού σου με νέους καναπέδες , κουρτίνες κλπ, αλλά τα οικονομικά σου δεν σου επιτρέπουν την διεκπεραίωση όλων αυτών, τότε πρέπει να δώσεις προτεραιότητα σε μέρος από αυτά.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και συμβαίνει στην πόλη μας με την ανακατασκευή (ανακαίνιση) στην πόλη μας των 2 πλατειών. Επί του παρόντος δεν τίθεται θέμα αισθητικής των έργων αλλά ιεράρχησης των αναγκών της πόλης μας. Ξοδεύτηκαν πάρα πολλά χρήματα για την ανακατασκευή αυτή των κεντρικών πλατειών και ιδίως της κεντρικής (άραγε στο ανακοινωθέν ποσό συμπεριλαμβάνεται στο κόστος ανακατασκευής το γκρέμισμα του μπετόν, το σπάσιμο των μαρμάρων και η εκ νέου τοποθέτηση; Τα δέντρα, τα 100άδες λουλούδια, το έτοιμο γκαζόν είναι άραγε μέσα στο κόστος ή χρεώθηκαν σε άλλον κωδικό;)
Όμως τα προβλήματα της πόλης είναι πάρα πολλά και αντιμετώπισή τους αργή αν όχι ανεπαρκής. Ας ξεκινήσουμε από την καθαριότητα. Ουδείς αμφιβάλλει ότι η έλλειψη της καθαριότητας είναι ένα σημείο που ενοχλεί όλους μας. Οι κάδοι είναι πραγματικά λίγοι για την εξυπηρέτηση των κατοίκων και η πλύση και απολύμανσή τους ανύπαρκτη. Η αποκομιδή των σκουπιδιών από τους οικισμούς του δήμου μας είναι σπάνια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λόφοι σκουπιδιών. Οι κοινόχρηστοι χώροι (παιδότοποι, πλατείες κλπ) συνήθως είναι γεμάτοι σκουπίδια (γεγονός το οποίο αποτελεί ντροπή, κυρίως για εμάς τους πολίτες που τα πετάμε) με την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου, να προσπαθεί με νωχελικούς ρυθμούς να καθαρίσει τους χώρους αυτούς.
Τα οδοστρώματα, μετά και την «ολοκλήρωση»; του έργου της αποχετεύσεως παραδόθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση σε κακά χάλια από τον εργολάβο, ενώ η σύμβαση ανέφερε «αποκατάσταση οδοστρώματος». Δεν έπρεπε ο εργολάβος να ελεγχθεί επ’ αυτού; Και αφού δεχτήκαμε να κάνουμε τα «στραβά μάτια» και να πληρώσουμε εμείς τις κακοτεχνίες του εργολάβου, η ανακατασκευή των οδοστρωμάτων καθυστέρησε υπερβολικά, κι ακόμα υπάρχουν δρόμοι που δεν έχουν αποκατασταθεί με αποτέλεσμα να σπάμε τα αυτοκίνητά μας και τα νεύρα μας καθημερινά. Έτερο θέμα είναι η συντήρηση και η καθαριότητα των...δημοτικών κτιρίων συμπεριλαμβανομένων και των σχολικών συγκροτημάτων, καθώς επίσης και το κλείσιμο των δημοτικών σφαγείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους επαγγελματίες κτηνοτρόφους της πόλης μας αλλά και τους κρεοπώλες.
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για τα ζωτικής σημασίας προβλήματα της πόλης μας που αγγίζουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πολιτών της περιοχής μας αλλά πιστεύω όλοι τα γνωρίζουμε και δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός. Η τωρινή Διοίκηση του δήμου λανθασμένως κατ’ εμέ προτίμησε την ανακατασκευή των πλατειών, διαθέτοντας πολύτιμους πόρους αντί να τους χρησιμοποιήσει για ανάγκες πρώτης προτεραιότητας όπως ανέφερα. Το ερώτημα λοιπόν που δημιουργείται είναι; Πόσο νοικοκύρηδες είναι οι σημερινοί Διοικούντες;
