Ορισμένοι αποφασίσαμε να ζήσουμε σε δασικές περιοχές ή περιοχές με έντονη βλάστηση. Η επιλογή αυτή έχει τίμημα. Προσωπικό τίμημα και τίμημα για τους υπολοίπους ανθρώπους. Προσωπικό τίμημα είναι η ατομική μας ευθύνη να προβαίνουμε σε ενέργειες πρόληψης αλλά και συμμετοχής στην καταστολή. Πρόληψη είναι να καθαρίζουμε τις αυλές μας, τις σκεπές, τα οικόπεδα και τον δρόμο μας, να πιέζουμε την αυτοδιοίκηση να κάνει αντίστοιχα το καθήκον της και να χρησιμοποιεί σωστά και κατά προορισμό τους διαθέσιμους πόρους, να διαθέτουμε πυροσβεστήρες και άλλα μέσα καταστολής, να διαθέτουμε εκ των προτέρων σχέδιο διαφυγής ειδικώς για παιδιά και ηλικιωμένους, να μην προτιμούμε εύφλεκτα υλικά στο σπίτι μας αν η έκθεση τους στη φωτιά προκαλεί σοβαρούς κινδύνους, να προετοιμάζουμε το σπίτι σωστά όταν πλησιάζει η φωτιά απομακρύνοντας κουρτίνες κ.λπ. Καταστολή είναι είτε με την έννοια της υπεύθυνης συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς ώστε να διευκολύνεται το έργο όσων επιχειρούν και να μειώνονται οι κίνδυνοι για εμάς ενεργώντας σωστά, είτε ακόμη και συμμετέχοντας ενεργά και οργανωμένα στην κατάσβεση μέσα από τοπικές εθελοντικές ομάδες πυρόσβεσης που διαθέτουν την εκπαίδευση, τα ίδια μέσα, την ετοιμότητα και τη συνείδηση προς τούτο, ομάδες που ως κοινωνία πολιτών πρέπει να υπάρχουν παντού, αφού δεν είναι δυνατόν να έχουμε έναν αστυνομικό και έναν πυροσβέστη σε κάθε σπίτι. Το τίμημα της δικής μας επιλογής για τους υπόλοιπους ανθρώπους των πόλεων είναι ότι εκείνοι υφίστανται τις επιπτώσεις της δικής μας επιλογής να καταστρέφουμε αθέλητα, από αδιαφορία ή και σκόπιμα τη φύση, καθώς εκείνοι αφενός έχουν επιλέξει να ζουν στις μειονεκτικές συνθήκες της πόλης που απομάκρυναν εμάς από αυτήν, αφετέρου υποφέρουν από την αύξηση της θερμοκρασίας, τη μείωση του οξυγόνου και την αδυναμία περιπάτων στο βουνό που προκαλεί η εξαφάνιση των περιαστικών δασών. Πρόκειται λοιπόν για το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στο περιβάλλον, το οποίο μάλιστα μη διαθέτοντας αυτοτελώς εκλογική δύναμη, είναι σε θέση αδυναμίας να προστατεύσει τον εαυτό του, ειδικώς από τη λαιμαργία μικρών και μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων!
Μικρά οικονομικά συμφέροντα είναι αυτά όσων δυσανασχετώντας με τις συνθήκες της πόλης θέλουν να μετοικήσουν στην κοντινή ύπαιθρο με μικρό οικονομικό κόστος, άρα αυθαιρετούν ως προς τον νόμο και ως προς τη φύση προσβλέποντας στην εκ των υστέρων νομιμοποίηση. Φυσικά με τον τρόπο αυτό η φύση εξαφανίζεται, άρα και ο λόγος της μετοικεσίας. Μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι αυτά που θρέφει η παράνομη εκτός σχεδίου οικιστική επέκταση, ορισμένοι δηλαδή μεγαλοιδιοκτήτες και έμποροι γης, εργολάβοι και γενικώς ισχυροί παράγοντες γύρω από την εκμετάλλευση της γης και την ανοικοδόμηση. Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι το πνεύμα πλεονεξίας που διακρίνει έναν ικανό (για τη διάβρωση του αξιακού κώδικα της κοινωνίας) αριθμό συμπολιτών μας, είτε μιλούμε για ιδιώτες είτε για επιχειρηματίες, καθώς και το λαϊκιστικό επιχείρημα πως όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, ανεξαρτήτως αν κάποιοι –τελικώς αφελείς- το πληρώνουν με €600.000 ενώ άλλοι την ίδια έκταση γης και στο ίδιο μέρος τελικώς την πληρώνουν με €30.000 συν τον μικρό έστω κίνδυνο που διατρέχουν, να καταδικαστούν για την αυθαιρεσία τους ή να μην ενταχθούν στο σχέδιο. Φυσικά η κατάσταση δεν θα ήταν αυτή εάν οι πάσης φύσεως αιρετοί δεν ανελάμβαναν τον ρόλο του συνηγόρου - εκπροσώπου ισχυρών οικονομικών παραγόντων καθώς και ομάδων με αντάλλαγμα την πολυπίκοιλη πελατειακή υποστήριξη. Αρκεί να δει κανείς ακόμη και τη φυσική παρουσία κατασκευαστικών παραγόντων σε όλες τις βαθμίδες της αυτοδιοίκησης, ειδικώς στην Ανατολική Αττική.
Υπό τις συνθήκες αυτές οι πυρκαγιές της Αττικής του 2009, είτε σκόπιμες στον βαθμό που στοχεύουν στην πρόκληση μη αναστρέψιμων καταστάσεων ή που προέρχονται από πολύ κακούς και μικρονοϊκούς ανθρώπους, είτε προϊόν χυδαίας αδιαφορίας και ασθενούς κοινωνίας πολιτών, ή τέλος κραυγαλέα εκδήλωση της πολιτειακής – διοικητικής ανεπάρκειας, υπαγορεύουν την ανάγκη: (1) ταχείας προόδου της νόμιμης οικιστικής επέκτασης, των βιομηχανικών και επιχειρηματικών ζωνών, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και τουριστικών υποδομών χάριν και του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού και των άλλων χωροταξικών σχεδίων, με τα οποία προς τιμήν της μας εξόπλισε για πρώτη φορά η κυβέρνηση της Ν.Δ., καθώς και ταχείας κατάρτισης του δασολογίου όπως προβλέπει το Σύνταγμα, (2) ανάπτυξη σε τοπικό επίπεδο της κοινωνίας πολιτών, ανεξάρτητης από παραταξιακές σκοπιμότητες και ιδιωτικά συμφέροντα, με τη δημιουργία αξιόπιστων Συλλόγων ειδικώς στους τομείς του περιβάλλοντος και της πολιτικής προστασίας, (3) αλλαγή του πολιτικού συστήματος με τη θέσπιση ανωτάτου ορίου δύο θητειών σε όλους τους φορείς εκτελεστικής λειτουργίας (Δήμαρχοι, Νομάρχες, Υπουργοί), ώστε να μην ασκεί τόση επιρροή το πολιτικό κόστος στην πολιτική απόφαση και στη διοικητική λειτουργία, αλλά και αλλαγή του προτύπου όσων ασχολούνται με τα κοινά, προτιμώντας και αναδεικνύοντας πολιτικούς που διαθέτουν διαπιστωμένα επαγγελματική ικανότητα, γνώση, ποιότητα, ανεξαρτησία και αίσθημα καθήκοντος, τέτοιοι στην Ευρώπη συνήθως προέρχονται από το εθελοντικό κίνημα και την κοινωνία πολιτών.
Νίκος Γιαννής
Περιφέρεια Αττικής
