Γράφει ο υποψήφιος πολιτευτής Ν.Δ. Αττικής, Νίκος Γιαννής
«Τα χέρια είναι για να φροντίζουν και όχι για να τιμωρούν.
Σηκώστε το χέρι σας κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών»
«Οπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος», «το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», «εμείς που φάγαμε ξύλο από τους γονείς μας δεν χάσαμε», «εμείς είμαστε της παλιάς καλής σχολής, λίγο ξύλο κανέναν δεν έβλαψε», και άλλες αντιστοίχου πνεύματος στερεότυπες λαϊκές θυμοσοφίες επιβιώνουν ακόμη και σήμερα στην κοινωνία μας σχετικώς με το θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Όμως οι εποχές άλλαξαν και αν δεν αλλάξουμε κι εμείς, η κοινωνία η ίδια και φυσικά και εμείς οι ίδιοι οι γονείς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε όλο και πιο βαρύ το τίμημα της μη προσαρμογής. Σήμερα 30 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών, γίνεται πανευρωπαϊκή εκστρατεία ενημέρωσης με πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης, με σύνθημα: «Τα χέρια είναι για να φροντίζουν και όχι για να τιμωρούν. Σηκώστε το χέρι σας κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών»
Στη σημερινή ιστορική στιγμή όπου πολλαπλές απειλητικές κρίσεις συναντώνται, η βία δεν είναι διέξοδος είναι αδιέξοδος. Όσο αδιέξοδες για τους πάντες είναι οι δολοφονίες μέσα στους ίδιους τους χώρους μάθησης! Γιατί στη ζωή όπως και στο σχολείο, δεν υπάρχει γνώση, υπάρχει μάθηση. Γνώση χωρίς αμφισβήτηση είναι σκέτη προπαγάνδα. Ο πολιτισμός της μη βίας, πρέπει να οικοδομηθεί ταχύτερα από ποτέ και η επαπειλούμενη επιστροφή στους νόμους της ζούγκλας να αποσοβηθεί. Στα παιδιά, στη νέα γενιά θεμελιώνεται η αυριανή κοινωνία. Η πειθαρχία είναι απαραίτητη, η υποταγή κάνει κακό. Η πειθαρχία στηρίζεται, στον λόγο, στην πειθώ, στον σεβασμό του κράτους δικαίου και των κανόνων της κοινής συμβίωσης, στον πολιτισμό, σε αξίες, ενώ η υποταγή οδηγεί στην κυριαρχία των ισχυρών, του ανορθολογισμού, της ανηθικότητας, της βίας, του ολοκληρωτισμού. Όση προσπάθεια κι αν χρειάζεται να καταβάλλουμε, το παιδί πρέπει να πείθεται, να αποδέχεται, ει δυνατόν να συμφωνεί το ίδιο. Η Πανευρωπαϊκή Εκστρατεία επιδιώκει μια διαπαιδαγώγηση με βάση την πρόληψη και την εξάλειψη κάθε μορφής βίας από τη μικρή ζωή των παιδιών.
Με βάση πρόσφατα ερευνητικά στοιχεία, παρά τη ρητή νομοθετική απαγόρευση της χρήσης της σωματικής τιμωρίας των παιδιών στο πλαίσιο της αγωγής τους (ν.3500/06, άρθρο 4), οι γονείς εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να τη χρησιμοποιούν ως μέθοδο σωφρονισμού τους. Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, σε αντιπροσωπευτικό δείγμα γονέων μαθητών Α’ Γυμνασίου σε νησιά του Β.Α. Αιγαίου, μας λέει, ότι το 53% δηλώνουν πως εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, ενώ σε αντίστοιχη έρευνα του 1997 (Ι.Υ.Π/Παν. Αιγαίου) σε γονείς μαθητών δημοτικού στην περιοχή της πρωτεύουσας, το ποσοστό αυτό υπολογιζόταν στο 65,5%.
Στην Ελλάδα λειτουργεί από το τέλος του 2005 το Δίκτυο για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά. Περισσότερες πληροφορίες στο Γραφείο Συντονισμού του Δικτύου: Συνήγορος του Πολίτη, Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού, τηλ: 210 7289703, φαξ 210 7289639, www.somatikitimoria.gr
Ας σκεφτούμε τέλος για λίγο: ο λόγος που χτυπάμε τα παιδιά είναι η διαπαιδαγώγηση και ο σωφρονισμός του παιδιού ή τα δικά μας νεύρα και η έλλειψη υπομονής και παιδείας;
Γονείς, συμπολίτες, συνάνθρωποι, αλλάζουμε συνήθειες, κόβουμε δρόμο, καλοτάξιδοι σε έναν διαφορετικό, πιο απαιτητικό, λιγότερο βίαιο κόσμο. Ψηφοφόρος για μια μέρα, πολίτης κάθε μέρα, τη βία κάνει πέρα!
