Τα Μέγαρα είναι κλειστή κοινωνία και έχουν πολλά μυστικά. Και ένα από αυτό είναι οι πολυάριθμες αμβλώσεις που λαμβάνουν χώρα και μένουν μυστικές για να μην επηρρεαστούν τα μεγάλα τζάκια της πόλης μας. Μια ανεπιθυμητη εγκυμοσύνη είναι μελανό σημείο για μια οικογένεια ειδικά αν έχει "μεγάλο όνομα". Το κάθε σπίτι κρύβει τα δικά του μυστικά. Κανείς δεν έχει αναφερθεί στον τοπικό τύπο σε αυτό το θέμα, κάτι που επιβάλλεται προκειμένου να ενημερωθούν γονείς και κυρίως οι νέοι. Η απόλυτη ελευθερία που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους έχει ως αποτέλεσμα συνέπειες σαν και αυτή που αναφέραμε. Δεν διανοείται κανείς σήμερα να περιορίσει το παιδί του (περιορισμός για κάποιους σημαίνει φυλακή!) και δεν μπαίνει κανείς σχεδόν στην διαδικασία να καθίσει το παιδί του σε μια καρέκλα και να του μάθει πως πρέπει να φέρεται στην σεξουαλική του ζωή. Η μόδα είναι ενάντια σε όλα αυτά! Όποιος τα κάνει είναι το λιγότερο γραφικός...Παρακαλούμε διαβάστε το παρακάτω άρθρο:
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ: Από πότε το δικαίωμα καθενός στη ζωή εξαρτάται από το αν κάποιος άλλος τον θέλει;
των Dr. και κας J.C. Willke
Πριν τη νομιμοποίηση της άμβλωσης στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποιείτο ευρέως ο ισχυρισμός ότι οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες κατέληγαν σε σημαντικό αριθμό ανεπιθύμητων παιδιών, μερικά από τα οποία γίνονταν αντικείμενο παιδικής κακοποίησης. Η νομιμοποίηση της άμβλωσης θεωρήθηκε η πανάκεια αυτής της κατάστασης. Θα μείωνε τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και θα ελαχιστοποιούσε τις περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης. Η Planned Parenthood (Σ.τ.Μ. οργάνωση που προωθεί τις αμβλώσεις και διατηρεί κλινικές όπου εκτελούνται αμβλώσεις έναντι αμοιβής) κυριαρχούσε εδώ επινοώντας το γνωστό σλόγκαν «κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί».
Δεν θα έπρεπε κάθε παιδί να είναι επιθυμητό;
Με μια πρώτη ματιά, ναι! «Κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί» είναι σπουδαίο σύνθημα. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει; Δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι το πώς επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Συμφωνούμε ότι κάθε παιδί θα πρέπει να είναι επιθυμητό. Ένας κόσμος με επιθυμητά παιδιά θα ήταν ένα ειδυλλιακό μέρος για να ζεις. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει μ’ αυτό ως ένα ιδεαλιστικό στόχο. Δεν θα ήταν επίσης ένας υπέροχος κόσμος αν δεν υπήρχαν ανεπιθύμητοι σύζυγοι, ανεπιθύμητοι από τα παιδιά τους ηλικιωμένοι γονείς, ανεπιθύμητοι Εβραίοι, έγχρωμοι, Καθολικοί, αθίγγανοι, ή πάλι κάθε άνθρωπος που βρίσκεται καταδιωγμένος ή ανεπιθύμητος; Ας προσπαθήσουμε όλοι να το επιτύχουμε, αλλά ας θυμηθούμε επίσης ότι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και δυστυχώς οι ανεπιθύμητοι είναι πιθανό να είναι πάντα μαζί μας. Μια δεύτερη σκέψη: οι γυναίκες μισούν το γεγονός ότι η αξία μιας γυναίκας καθορίζεται από το αν ένας άνδρας τη θέλει. Ωστόσο, ακραίες φεμινίστριες επιμένουν ότι η αξία ενός αγέννητου παιδιού, αγοριού ή κοριτσιού, καθορίζεται από το αν μια γυναίκα το θέλει. Το να χρησιμοποιείται ο βαθμός του επιθυμητού ως μέτρο για το αν μια ανθρώπινη ζωή επιτρέπεται να ζει είναι μια τρομακτική σύλληψη. Το αντίστροφό του λογικά αναμένεται – ότι δηλ. οι ανεπιθύμητοι μπορούν να εξολοθρευτούν. Μην ξεχνάτε, η Γερμανία του Χίτλερ ήταν ιδανική για επιθυμητούς Αρίους.
Από πότε το δικαίωμα καθενός να ζήσει εξαρτάται από το αν κάποιος άλλος τον θέλει;
Το σύνθημα «Κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί» θα έπρεπε να συμπληρωθεί με το «κι αν δεν είναι επιθυμητό, τότε σκοτώστε το!» γιατί αυτό ακριβώς είναι το νόημα του σλόγκαν της Planned Parenthood. Συμπληρώνοντας έτσι το σλόγκαν πέφτει η παραπλανητική μάσκα του κι αποκαλύπτεται πόσο τερατώδες είναι. Αυτό σίγουρα το κάνει να ακούγεται διαφορετικό! Ασφαλώς, κι είναι ιδιαίτερης σημασίας ότι κάθε φορά που ακούμε αυτή τη φράση θα πρέπει να προσθέσουμε το «κι αν δεν είναι επιθυμητό, σκοτώστε το!», τη λύση που προσφέρει η Planned Parenthood. Οι γονείς άραγε σκοτώνουν τους εφήβους που είναι ανεπιθύμητοι, ή το θείο που υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ή τη μάνα που είναι βάρος; Είπατε όχι; Δίνουμε νομικά στη μητέρα το δικαίωμα να σκοτώσει το δίχρονο κοριτσάκι που της είναι βάρος;
Το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. και οι κυβερνήσεις μερικών κρατών έχουν, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, χορηγήσει σε πολίτη (την έγκυο μητέρα) το δικαίωμα να σκοτώνει έναν άλλο, αν δεν τον θέλει! Σκεφτείτε τη λογική της αναπόφευκτης επέκτασης αυτής της ελευθερίας να δολοφονεί κανείς. Θα μπορούσαμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της φτώχειας σκοτώνοντας ανεπιθύμητους φτωχούς ανθρώπους, ή θρησκευτικές ή πολιτικές ομάδες, ή εκείνους που είναι πολύ ηλικιωμένοι ή που μας επιβαρύνουν σημαντικά με την παρουσία τους και πάει λέγοντας…
Εντάξει, αυτή η ηθική είναι τρομακτική, αλλά οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες δεν καταλήγουν σε ανεπιθύμητα παιδιά;
Όχι σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι οι επιθυμητές εγκυμοσύνες. Σκεφτείτε τις δικές σας εγκυμοσύνες. Ήταν η καθεμία προγραμματισμένη ή κάποια ήταν έκπληξη; Ήσαστε πραγματικά χαρούμενη κάθε φορά τον πρώτο ή το δεύτερο μήνα; Πείτε την αλήθεια. Τις πρώτες βδομάδες ή μήνες ήταν όλες σας οι εγκυμοσύνες πραγματικά επιθυμητές;
Τώρα κοιτάξτε τα παιδιά σας. Είστε ευχαριστημένη που τα έχετε; Θα δίνατε κανένα πίσω – θα δεχόσαστε να σκοτωθεί κάποιο; Αλλάξατε γνώμη, έτσι δεν είναι; Για τις περισσότερες από εσάς μια εγκυμοσύνη που ήταν ανεπιθύμητη κατέληξε σ’ ένα πολυαγαπημένο κι αξιολάτρευτο γιο ή κόρη. Αν επιτρέψουμε την άμβλωση για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θα καταστρέψουμε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών που κατά τη γέννηση και την παιδική τους ηλικία είναι πράγματι επιθυμητά κι έχουν βαθιά αγαπηθεί. Αν η κρίση για το κατά πόσο θέλει η μητέρα ένα παιδί σ’ ένα πρώιμο στάδιο της εγκυμοσύνης ήταν μια τελική απόφαση και οι αμβλώσεις επιτρέπονταν ελεύθερα, ένα υψηλό ποσοστό όσων διαβάζουν αυτές τις γραμμές δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί.
των Dr. και κας J.C. Willke
Πριν τη νομιμοποίηση της άμβλωσης στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποιείτο ευρέως ο ισχυρισμός ότι οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες κατέληγαν σε σημαντικό αριθμό ανεπιθύμητων παιδιών, μερικά από τα οποία γίνονταν αντικείμενο παιδικής κακοποίησης. Η νομιμοποίηση της άμβλωσης θεωρήθηκε η πανάκεια αυτής της κατάστασης. Θα μείωνε τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και θα ελαχιστοποιούσε τις περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης. Η Planned Parenthood (Σ.τ.Μ. οργάνωση που προωθεί τις αμβλώσεις και διατηρεί κλινικές όπου εκτελούνται αμβλώσεις έναντι αμοιβής) κυριαρχούσε εδώ επινοώντας το γνωστό σλόγκαν «κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί».
Δεν θα έπρεπε κάθε παιδί να είναι επιθυμητό;
Με μια πρώτη ματιά, ναι! «Κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί» είναι σπουδαίο σύνθημα. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει; Δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι το πώς επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Συμφωνούμε ότι κάθε παιδί θα πρέπει να είναι επιθυμητό. Ένας κόσμος με επιθυμητά παιδιά θα ήταν ένα ειδυλλιακό μέρος για να ζεις. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει μ’ αυτό ως ένα ιδεαλιστικό στόχο. Δεν θα ήταν επίσης ένας υπέροχος κόσμος αν δεν υπήρχαν ανεπιθύμητοι σύζυγοι, ανεπιθύμητοι από τα παιδιά τους ηλικιωμένοι γονείς, ανεπιθύμητοι Εβραίοι, έγχρωμοι, Καθολικοί, αθίγγανοι, ή πάλι κάθε άνθρωπος που βρίσκεται καταδιωγμένος ή ανεπιθύμητος; Ας προσπαθήσουμε όλοι να το επιτύχουμε, αλλά ας θυμηθούμε επίσης ότι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και δυστυχώς οι ανεπιθύμητοι είναι πιθανό να είναι πάντα μαζί μας. Μια δεύτερη σκέψη: οι γυναίκες μισούν το γεγονός ότι η αξία μιας γυναίκας καθορίζεται από το αν ένας άνδρας τη θέλει. Ωστόσο, ακραίες φεμινίστριες επιμένουν ότι η αξία ενός αγέννητου παιδιού, αγοριού ή κοριτσιού, καθορίζεται από το αν μια γυναίκα το θέλει. Το να χρησιμοποιείται ο βαθμός του επιθυμητού ως μέτρο για το αν μια ανθρώπινη ζωή επιτρέπεται να ζει είναι μια τρομακτική σύλληψη. Το αντίστροφό του λογικά αναμένεται – ότι δηλ. οι ανεπιθύμητοι μπορούν να εξολοθρευτούν. Μην ξεχνάτε, η Γερμανία του Χίτλερ ήταν ιδανική για επιθυμητούς Αρίους.
Από πότε το δικαίωμα καθενός να ζήσει εξαρτάται από το αν κάποιος άλλος τον θέλει;
Το σύνθημα «Κάθε παιδί ένα επιθυμητό παιδί» θα έπρεπε να συμπληρωθεί με το «κι αν δεν είναι επιθυμητό, τότε σκοτώστε το!» γιατί αυτό ακριβώς είναι το νόημα του σλόγκαν της Planned Parenthood. Συμπληρώνοντας έτσι το σλόγκαν πέφτει η παραπλανητική μάσκα του κι αποκαλύπτεται πόσο τερατώδες είναι. Αυτό σίγουρα το κάνει να ακούγεται διαφορετικό! Ασφαλώς, κι είναι ιδιαίτερης σημασίας ότι κάθε φορά που ακούμε αυτή τη φράση θα πρέπει να προσθέσουμε το «κι αν δεν είναι επιθυμητό, σκοτώστε το!», τη λύση που προσφέρει η Planned Parenthood. Οι γονείς άραγε σκοτώνουν τους εφήβους που είναι ανεπιθύμητοι, ή το θείο που υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ή τη μάνα που είναι βάρος; Είπατε όχι; Δίνουμε νομικά στη μητέρα το δικαίωμα να σκοτώσει το δίχρονο κοριτσάκι που της είναι βάρος;
Το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. και οι κυβερνήσεις μερικών κρατών έχουν, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, χορηγήσει σε πολίτη (την έγκυο μητέρα) το δικαίωμα να σκοτώνει έναν άλλο, αν δεν τον θέλει! Σκεφτείτε τη λογική της αναπόφευκτης επέκτασης αυτής της ελευθερίας να δολοφονεί κανείς. Θα μπορούσαμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της φτώχειας σκοτώνοντας ανεπιθύμητους φτωχούς ανθρώπους, ή θρησκευτικές ή πολιτικές ομάδες, ή εκείνους που είναι πολύ ηλικιωμένοι ή που μας επιβαρύνουν σημαντικά με την παρουσία τους και πάει λέγοντας…
Εντάξει, αυτή η ηθική είναι τρομακτική, αλλά οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες δεν καταλήγουν σε ανεπιθύμητα παιδιά;
Όχι σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι οι επιθυμητές εγκυμοσύνες. Σκεφτείτε τις δικές σας εγκυμοσύνες. Ήταν η καθεμία προγραμματισμένη ή κάποια ήταν έκπληξη; Ήσαστε πραγματικά χαρούμενη κάθε φορά τον πρώτο ή το δεύτερο μήνα; Πείτε την αλήθεια. Τις πρώτες βδομάδες ή μήνες ήταν όλες σας οι εγκυμοσύνες πραγματικά επιθυμητές;
Τώρα κοιτάξτε τα παιδιά σας. Είστε ευχαριστημένη που τα έχετε; Θα δίνατε κανένα πίσω – θα δεχόσαστε να σκοτωθεί κάποιο; Αλλάξατε γνώμη, έτσι δεν είναι; Για τις περισσότερες από εσάς μια εγκυμοσύνη που ήταν ανεπιθύμητη κατέληξε σ’ ένα πολυαγαπημένο κι αξιολάτρευτο γιο ή κόρη. Αν επιτρέψουμε την άμβλωση για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θα καταστρέψουμε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών που κατά τη γέννηση και την παιδική τους ηλικία είναι πράγματι επιθυμητά κι έχουν βαθιά αγαπηθεί. Αν η κρίση για το κατά πόσο θέλει η μητέρα ένα παιδί σ’ ένα πρώιμο στάδιο της εγκυμοσύνης ήταν μια τελική απόφαση και οι αμβλώσεις επιτρέπονταν ελεύθερα, ένα υψηλό ποσοστό όσων διαβάζουν αυτές τις γραμμές δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί.
