Από: annyramath@yahoo.gr
Στη τοπική εφημερίδα «νέα Πνοή», αρ. φύλλου 237, της 25ης Νοεμβρίου, 2010 και στη σελίδα 7. Ο εκδότης και εξαίρετος δημοσιογράφος της εφημερίδας κος Νίκος Νικόλιζας, παρουσιάζει ένα ατυχές άρθρο με “βαρύγδουπούς” και “παχυλούς” τίτλους λαϊκισμού, κατά του πολιτισμού της πόλης.
Όπου πιθανών, τούτο το άρθρο, να είναι κι ένα προμήνυμα για το τι θα συμβεί με τον ήδη σωστά ανερχόμενο πολιτισμό (καθώς με μεγάλο αγώνα, επί τέσσερα χρόνια η απερχόμενη Δημοτική αρχή κατάφερε) επί της πόλης των Μεγάρων και κατ’ επέκταση της Ελλάδας!
Ο Μουσικός όμιλος, μετά τις τελευταίες τοπικές εκλογές, ξαφνικά αδρανοποιήθηκε και δεκάδες παιδιά βρέθηκαν να αγωνιούν για το μέλλον των μουσικών σπουδών τους.
Τώρα, έρχεται η σειρά του θεάτρου;
Που φιλοξενεί δωρεάν 95 παιδιά, στα θεατρικά παιχνίδια/δρώμενα, με άψογες παραστάσεις στο τέλος κάθε σαιζόν και περίπου 40 ενήλικες να μεταφέρουν το πολιτισμικό όνομα των Μεγάρων, σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης.
Δεν ξέρω εάν αναρωτήθηκε, ο πράγματι καλός δημοσιογράφος, ότι όλο αυτό το έμψυχο υλικό (πάνω από 300 άνθρωποι) που εργάζονται, σπουδάζουν και ανεβάζουν σε υψηλές βαθμίδες τον υγειές πολιτισμό της πόλης των Μεγάρων που θα αναλωθούν μετά το κλείσιμο του θεάτρου;
Δηλαδή, καθώς τα παιδία μέσα απ’ τα θεατρικά δρώμενα εκπαιδεύονται, (και σαφώς μαζί με την σχολική παιδία) για να γίνουν χρήσιμοι αυριανοί πολίτες.
Κύριε Νικόλιζα, τοποθετήσατε το άρθρο σας στο τομέα «κοινωνία»… Με όλο το σεβασμό που έχω στη έμπειρη δημοσιογραφική καριέρα σας, στο πρόσωπό σας. Πιστεύω ότι είναι, ένα δημοσιογραφικό “ατόπημα” είτε λαϊκισμός. Εάν έτσι το θέλετε εσείς, μια που και στο άρθρο σας ακριβώς αυτό, «λαϊκισμός», αναρωτιέστε εάν είναι…
Ατόπημα, προσωπικά για μένα είναι, διότι καταφέρεστε κατά του πολιτισμού της τοπικής κοινωνίας, όταν καταφέρεστε κατά του Δημοτικού θεάτρου της.
Θα σας εξηγήσω μέσα στους τέσσερεις παρακάτω λόγους που με ωθούν να γράψω “ατόπημα” το άρθρο σας.
1ον. Μέσα απ’ το θεατρικό παιχνίδι, τα 95 παιδία που σπουδάζουν εκεί τώρα, κτίζουν μια ασφαλής προσωπικότητα που τους είναι πολύ χρήσιμη σήμερα, αλλά κι όταν θα μεγαλώσουν και θα πρέπει να βγουν στη κοινωνία για να παλέψουν με τις καθημερινές κακοτοπιές, θα έχουν όλα τα εχέγγυα να σταθούν αντάξια απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Που όπως όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι και λίγα!
Τούτα, λοιπόν, τα παιδιά, περνούν δωρεάν, ψυχαγωγικά και δημιουργικά το χρόνο τους με την μαθητεία των θεατρικών παιχνιδιών. Και που σε αντίθετη περίπτωση, πιθανών να ανάλωναν τον ελεύθερο χρόνο τους, μπροστά στη τηλεόραση, σε play stations και στις καφετέριες… Με άγνωστες τις αυριανές κοινωνικές προεκτάσεις γι αυτά.
2ον. Η εθελοντική θεατρική ομάδα ενηλίκων τώρα, πέρα απ’ την δωρεάν ψυχαγωγία που προσφέρει στους Μεγαρείς, επιτελεί και αρκετό κοινωνικό έργο. Καθώς οι θεατρικές παραστάσεις τους, μπορούν να “αναμετρηθούν” μόνο με τις σοβαρές κλασικές παραστάσεις των πολλών χιλιάδων ευρώ που ανεβαίνουν στην υδροκέφαλη Αθήνα.
3ον. Θέλω να πιστεύω, ότι δεν κρύβεται τίποτα πίσω απ’ την αυτή αρθρογραφία σας και πως μόνο ήταν, μια “άσκεφτη” δημοσιογραφική στιγμή/ενέργεια στο να προλάβετε την δημοσίευση…
4ον. Ναι, θα συμφωνήσω μαζί σας, ότι, το έθνος μας βρίσκεται μέσα στις οικονομικές συμπληγάδες και ασφυκτιά. Και κάτι που από πάντα γινόταν, μιας και είμαστε μια οικονομικά εξαρτημένη χώρα… Όμως σαν δημοσιογράφος, θα γνωρίζετε ότι ο πολιτισμός δεν έπαψε να υφίσταται ούτε εκείνα τα μαύρα χρόνια της Γερμανικής κατοχής. Σαν παράδειγμα, θα θυμάστε φυσικά τα επικά πλέον τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, αλλά και εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις που μετέφεραν μηνύματα ελπίδας και λευτεριάς...
Αλήθεια, εσείς κε Νικόλιζα, εργάζεστε στη κρατική τηλεόραση και μάλιστα στη ψυχαγωγική εκπομπή της κας Τσουκαλά. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, εάν ποτέ νοιώσατε την ανάγκη να προβάλατε τον σκληρό αγώνα του πολιτισμού που γίνετε στη πόλη σας; Διότι πολιτισμός δεν είναι μόνο οι παραδώσεις αλλά και το σήμερα που δημιουργεί θεμελιώνοντας υγειές κοινωνικές διαδρομές για το αύριο του τόπου, της πατρίδας.
Άννα Μ.
