Άρθρο Δημήτρη Πλαταρά δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Άποψη" της 6ης Οκτωβρίου 2011
Κακοδαιμονία; Συνωμοσία; Προδοσία; Ξεπούλημα; Τι άραγε από όλα αυτά οδήγησε την πατρίδα μας στην κατάσταση αυτή; μήπως όλα μαζί; Μήπως μερικά από αυτά; Μήπως κάτι που λείπει από την λίστα αυτή;
Σίγουρα αγαπητοί και αγαπητές έχετε ακούσει ή έχετε διαβάσει για πολλά από τα παραπάνω ως την αιτία των κακών που ταλανίζουν την ζωή του τόπου και δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις στους Ευρωπαίους εταίρους μας (λες να’ ναι η πρώτη φορά); προσωπικά πιστεύω ότι είναι όλα τα παραπάνω, με διαφορετική βαρύτητα βεβαίως σε καθένα από αυτά.
Όμως ως βασικό στοιχείο της δημιουργίας του σημερινού προβλήματος σωρευτικά (στα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια) λειτούργησε η αποδόμηση της αγωγής του Έλληνα πολίτη. Τι είναι όμως αγωγή; γιατί η αγωγή να επιδράσει σε τέτοιο καταλυτικό βαθμό στην κακοδαιμονία και εν γένει κατάντια του τόπου αυτού;
Ας γυρίσουμε 300 χρόνια πίσω περίπου, κοντά στο ξέσπασμα της Ελληνικής επαναστάσεως, όπου οι υπόδουλοι Έλληνες νιώθουν την φλόγα της επανάστασης να φουντώνει στα στήθη τους κι ετοιμάζονται να επαναστατήσουν. Συζητήσεις όμως, για το ενδεχόμενο της επαναστάσεως δεν λαμβάνουν χώρα μόνο στον κυρίως Ελλαδικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό, μεταξύ Ελλήνων λογίων, διπλωματών και στρατιωτικών οι οποίοι ευρίσκονται τον καιρό εκείνο στην υπηρεσία διαφόρων κρατών. Μεταξύ αυτών και ο Αδαμάντιος Κοραής. Σύμφωνα με τον Κοραή, η παιδεία και ο «φωτισμός» του Γένους θα οδηγούσε την Ελλάδα στην απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Φοβόταν ιδιαιτέρως για το τι επρόκειτο ν’ ακολουθήσει μετά την απελευθέρωση. Προέβλεψε ότι δεν θα μπορέσουμε να αυτοδιοικηθούμε κι ότι θα ζητούσαμε την προστασία μιας ξένης δύναμης όπερ και εγένετο. Πολλές οι ομοιότητες της προ επαναστάσεως εποχής με την σημερινή. Αξίες που χάνονται όπως η τιμιότητα, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός στους νόμους, η εργατικότητα, το αίσθημα του καθήκοντος απέναντι στην πολιτεία, ο σεβασμός των δικαιωμάτων στον συνάνθρωπό μας αλλά και το περιβάλλον, η συνεισφορά όλων στην προαγωγή του πολιτισμού και άλλα πολλά είναι αυτά που σιγοσβήνουν αργά αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια. Την θέση όλων αυτών παίρνουν δυστυχώς όλο και περισσότερο η οκνηρία, το ψεύδος, η εξαπάτηση (πολιτική, κοινωνική και επαγγελματική), η απληστία, η ζηλοφθονία, η αδιαφορία κ.α. (δυστυχώς ο κατάλογος είναι μεγάλος).
Τι μπορούμε να κάνουμε όμως; Ποιος διαμορφώνει τον Ελληνικό λαό και σφυρηλατεί τον χαρακτήρα του; Πρωταρχικώς το κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, η οικογένεια. Ακολουθεί το σχολείο, το οποίο πρέπει να ενδιαφέρεται επιπλέον όχι μόνο για την δημιουργία «γνωστικών» μαθητών αλλά και σωστών μελών της κοινωνίας. Τρίτον η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μηδέ εξαιρουμένου και του διαδικτύου. Αν εξαιρέσουμε το τρίτο (τα ΜΜΕ δηλαδή) τότε τα άλλα δύο τα επηρεάζουμε εμείς, οι πολίτες. Διότι εμείς είμαστε οι γονείς, εμείς πάλι είμαστε οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές που θα εμφυσήσουμε στα τέκνα μας όλες τις αξίες της ζωής και θα δώσουμε σε αυτά την αρμόζουσα αγωγή. Εμείς είμαστε αυτοί που θα καθοδηγήσουμε τον αυριανό εύελπι πως να γίνει ένας χρήσιμος πολίτης. Μόνο τότε οι Έλληνες, με την αρμόζουσα αγωγή, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν την ιδεατή κοινωνία. Μέχρι τότε, μάλλον οι πολίτες τούτης της δύσμοιρης της χώρας θα έχουν τους πολιτικούς που τους αρμόζουν αλλά και την ανάλογη κοινωνία.
Παρένθεμα: Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ᾿ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν. (Ισοκράτης, Ἀρεοπαγιτικός, 20)
...
