Από αναγνώστη
Θέλω και εγώ να απασχολήσω τον ιστόχωρο σας αναφέροντάς σας ένα θέμα που έχει πολλές φορές ενοχλήσει άτομα που κυκλοφορούν με μηχανάκι, σε περιοχές εντός και εκτός του οικιστικού ιστού. Όπως ξέρουμε η πόλη μας έχει επεκταθεί και προς βορρά, μέσα στον κάμπο. Αρκετοί κατεβαίνουν στο κέντρο, στον προαστιακό, στην αφετηρία του ΚΤΕΛ και για συντομία, εύκολη πρόσβαση και κυρίως εξεύρεση χώρου στάθμευσης χρησιμοποιώντας τα δίτροχα τους. Είναι προσεκτικοί και γνωρίζοντας τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς, δεν εμπλέκονται σε ατυχήματα. Αυτά όμως που δεν γνωρίζουν από κανόνες, είναι τα σκυλιά. Στην πλειοψηφία τους αδέσποτα, ψάχνοντας για τροφή και χωρίς επίβλεψη και προστασία, επιτίθενται σε όποιο άτυχο βρεθεί μπροστά τους, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Χρόνια τώρα εκκρεμεί το πρόγραμμα στειρώσεων (για να μη πολλαπλασιάζονται), παρ’όλο που είναι ανάμεσα στις υποχρεώσεις του Δήμου. Κατά το παρελθόν, αλλά και τώρα τελευταία, ο δήμος μας περιμένει από την κ. Ελένη Γουίν να περιμαζέψει αδέσποτα. Δεν έχει σταθεί δυνατόν από τις προηγούμενες διοικήσεις και την σημερινή, να συσταθεί η περιβόητη Υπηρεσία Περιθάλψεώς Αδέσποτων. Όταν τίθεται θέμα όλοι θα πουν υπάρχει μία κυρία που τα μαζεύει. Βέβαια έχει συσταθεί και ένα νέο φιλοζωικό σωματείο, με όρεξη για προσφορά, χωρίς μέσα (εργαλεία, αυτοκίνητα, χώρους υποδοχής), δεν μπορεί όμως να είναι αποτελεσματική η προσφορά τους. Ο Δήμος βασίζετε σ’αυτούς και καλά κάνει αφού πάντα η εθελοντική και εκ του νόμου, προσφορά βελτιώνει το αποτέλεσμα. Όμως, έχουμε απαιτήσεις τις οποίες μόνο οι δημόσιες υπηρεσίες προσφέρουν. Το θέαμα των αδέσποτων ζώων, η συμπεριφορά τους, η περιπλάνησή τους στους δρόμους, η επιθέσεις σε ανύποπτους πολίτες και οι ασθένειες που πολύ πιθανόν μεταφέρουν, δεικνύει και το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Αφορμή γι’αυτή την αναφορά μου στάθηκε , ένα άτυχο περιστατικό, σε έναν γνωστό μου, που κατέβαινε αμέριμνος τον κεντρικό δρόμο του Μαυρατζά και βρέθηκε με σχισμένα ρούχα και χτυπημένος άσχημα στο νοσοκομείο Αττικό. Το δε μηχανάκι για πέταμα. Σίγουρα το σκυλί αυτό είναι αδέσποτο. Πρέπει να περισυλλέγει, να εμβολιαστεί, να στειρωθεί, να τραφεί. Ποιος θα αναλάβει να τα κάνει, ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη;
Ο άτυχος κύριος, πήγαινε στην εργασία του. Ποιος θα τον συνδράμει; Εάν χάσει την θέση του (είναι οδηγός) και καιροφυλακτούν άνεργοι, που θα ξαναβρεί εργασία; Το περιστατικό αυτό δεν είναι μοναδικό. Έχουν συμβεί πολλά στο παρελθόν, είμαι σε θέση να γνωρίζω καλά. Όσο και να λένε μερικοί εδώ πεινάνε άνθρωποι τα σκυλιά θα κοιτάμε! Ναι και αυτά έχουν ψυχή και οι άνθρωποι δικαιώματα. Και τα ζώα και οι άνθρωποι έχουν έρθει στην Γη, για να συνυπάρχουν, να αλληλοβοηθούνται, να αλληλοπροστατεύονται. Παλαιότερα συνέβαινε αυτό, τώρα, σήμερα γιατί τους φερόμαστε με απαξίωση, και μας την ανταποδίδουν; Ο άτυχος κύριος είναι παθιασμένος με τα ζώα, με την φύση αφιερώνει όλον τον ελεύθερο χρόνο του σε αυτά, ζει για αυτά. Παρ’όλη την ατυχία του μιλάει με αγάπη για τον θύτη του. Η αγάπη του γι’αυτά είναι δεδομένη και θα συνεχιστεί. Η τοπική δημοτική αρχή, μήπως το δει σαν αφορμή για να τρέξει το θέμα με τα αδέσποτα;
