Από: geostathakou@yahoo.gr
Ζητάω συγνώμη από το «αγαπητό blog” που θα είμαι απότομη, αλλά θεωρώ – κακώς ίσως – πως πρέπει να δώσω μια –τελευταία ίσως- απάντηση στον κ. Γιώργο Στ. Είμαι η Σταθάκου Γεωργία, ήμουν υποψήφια με τη ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και 12 χρόνια κάτοικος Ν. Περάμου.
Με ανησύχησε ιδιαίτερα η δεύτερη απάντηση του κ. Στ. γιατί παρόλο που συνεχίζει να δηλώνει μπερδεμένος-δεν ξέρει αν είναι πίτουρο ή κότα- ΦΟΒΗΘΗΚΕ! Είπε πως «θα διακινδυνεύσει να απαντήσει στην Πρόεδρο»! Άκουσε, αγαπητέ μου, Γιώργο! Ίσως να φτιάχνω βέβαια τη μίζερη μέρα που περνάς, όμως πραγματικά θα ήθελα να σε γνωρίσω! Από τι, αλήθεια, κινδυνεύεις; Πού είναι το θάρρος της γνώμης σου; Των πράξεών σου; Γιατί δε λες, είμαι ο Στάμος, ο Στάμνας, ο Στάμπας!! Πού ξέρεις, μπορεί να βγούμε και συγγενείς, είμαι Σταθάκου… Επίτρεψέ μου να σου πω κάτι… Ένας «μάστορας» της «επαναστατικής γυμναστικής» είχε πει κάποτε για αυτούς που φοράνε κουκούλα – ή κρύβουν την ταυτότητά τους-: «όταν αγωνιζόμαστε, δε φοράμε ποτέ κουκούλα. Ο λαός πρέπει να ξέρει ποιους έχει δίπλα του. Κουκούλα φοράνε αυτοί που στρέφονται ενάντια στο λαό. Για να μη λογοδοτήσουν κάποτε σ’ αυτόν…» (Τσε Γκεβάρα).
Σταμάτα να αναφέρεσαι στα «μικρά παιδιά». Το τι έχω κάνει γι’ αυτά μπορείς εύκολα να το μάθεις. Σίγουρα έχεις γνωστούς στο Πεύκο…. Ρώτα να μάθεις τι «προπονήσεις» έχω κάνει γι’ αυτά… Το ζήτημα είναι τι έχεις κάνει εσύ μα και όλοι μας…. Μιλάς συνέχεια για το «στρώμα που έστρωσε η γενιά της κυρα-Γεωργίας» και είμαι (μόλις) 38 χρονών! Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έχω σταθεί έξω από εργοστάσια ενάντια στις απολύσεις, συμμετείχα σε πορείες ενάντια στο κλείσιμο των μαγαζιών, ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων στους Δήμους… ενάντια στο κλείσιμο σχολείων… Το παιδί μου (είναι σήμερα 7 χρονών) μεγάλωσε μέσα σε πρόβες θεατρικών και εκδηλώσεις…. Μην ανησυχείς…. Από τα 200 παιδιά που γνώρισα, καμιά δεκαριά ψήφισαν εμένα… τα άλλα ψήφισαν τους «εκλεκτούς σου»… Απέτυχε η «στρατολόγηση»! Μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος! Μόνο που είχα ένα πρόβλημα: Δεν κατάφερα ούτε μια φορά να πάω τη μικρή μου στα GOODY’S! Άρα, είναι δύσκολο να με πετύχεις εκεί… Ελπίζω κάποτε να σε συναντήσω κάπου αλλού… Ας πούμε, στους δρόμους, όταν θα αποφασίσεις να δώσεις ένα τέλος σε όλα αυτά που σου ‘μαθαν να λες και με αξιοπρέπεια θα δώσεις το δύσκολο, τον όμορφο αγώνα!
ΥΓ. 1. Γιώργο, αν δεν είσαι σε εντεταλμένη υπηρεσία, πέτα το hamburger, κλείσε τον Πρετεντέρη και δες τι μπορούμε να κάνουμε! Σταμάτα να διασύρεσαι…. Εργαζόμενοι είμαστε όλοι μας! Δεχόμαστε τέτοια επίθεση που θα μας γυρίσει πίσω, στο 19ο αιώνα! Και, μια και μιλάμε για πολιτισμό, μην ξεχνάμε: «Στο θέατρο της ζωής δεν υπάρχουν θεατές! Όλοι είμαστε πάνω στη σκηνή… και παίζουμε το ρόλο μας…. Προσέξτε! Η αυλαία έχει ανοίξει!…»
ΥΓ. 2 Τα φιλαράκια σου στη Ν. Πέραμο έχουν αρχίσει τη «βρώμικη» δουλίτσα τους…. Στην παρακμή τόσα χρόνια, ερεθίστηκαν οι «σταφιδιασμένες» αγκυλώσεις τους! ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!
