Η οικονομική κατάσταση που επικρατεί έχει φτάσει πολλούς συμπολίτες μας σε οριακό σημείο. Στα περισσότερα σπίτια μπαίνουν λιγότερα χρήματα από αυτά που πρέπει να βγαίνουν. Οι φτωχοί έχουν γίνει φτωχότεροι και οι εικόνες ανθρώπων να ζητιανεύουν ένα κομμάτι ψωμί είναι γεγονός. Όλο και περισσότεροι μένουν στον δρόμο λόγω ανεργίας. Η σύνταξη της γιαγιάς κρατάει τον οικογενειακό προϋπολογισμό σε ορισμένες περιπτώσεις. Το πιο τραγικό είναι...ότι ενώ το κράτος έχει πτωχεύσει και μαζί του οι πολίτες δεν γίνεται καμία κινητοποίηση. Είμαστε όλοι κοιμισμένοι και νομίζουμε ότι θα αντέξουμε αυτό που λέγεται οικονομική κατάρρευση η οποία έχει δρομολογηθεί να ανακοινωθεί. Φως στο τούνελ δεν φαίνεται ακόμα. Έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να σηκώσουμε κεφάλι.
Τώρα στα δύσκολα έχουμε υποχρέωση όλοι μας να στηρίξουμε τον διπλανό μας. Αυτόν που βλέπουμε να μένει κοντά ή περνά από μπροστά μας και ξέρουμε ότι χρειάζεται την στήριξή μας. Δεν θα μάς κοστίσει τίποτα ένα πιάτο φαΐ ή ένα ρούχο που περισσεύει. Η καλή πράξη είναι ανεκτίμητη.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τους εγωισμούς και την αλαζονεία. Είναι μία ευκαιρία να δείξουμε την καλή μας πλευρά, την ανθρώπινη και την ελληνική. Τα κτήματα, το εξοχικό στο Αλεποχώρι και τα 2-3 γυαλισμένα αυτοκίνητα που λάμπουν στο γκαράζ δεν θα τα στερηθούμε...
