Πέντε μόλις ημέρες μετά την ήττα της ΝΔ υπό τον Μ.Εβερτ τον Σεπτέμβριο του 1996, ένας αριθμός ανενεργών τότε στελεχών της ΟΝΝΕΔ προτείνοντας στον Κ.Καραμανλή να αναλάβει ενεργό δράση, γράψαμε πως «η Ν.Δ. από την αρχή της δεκαετίας του 1980, που σημαδεύτηκε από την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποτυγχάνει επί μακρόν, όχι μόνο να διαμορφώσει ένα ελκυστικό όραμα αλλά και να προτείνει ένα σύγχρονο και αξιόπιστο ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα, ώστε να εμπνεύσει την πλειοψηφία των πολιτών και να δημιουργήσει κοινωνικές συμμαχίες ανάτασης και βιώσιμης νίκης. Έτσι, είναι κρίμα το κράτος δικαίου, η αξιοπιστία των θεσμών, ο βαθμός και η ποιότητα της οργάνωσης, η αξία της ατομικής ευθύνης να είναι χρόνια οι βαριά ασθενείς στη συνείδηση της κοινωνίας, σε μια χώρα με τόσες ανάγκες όπως η Ελλάδα σήμερα. Ένα καλά προετοιμασμένο συνέδριο, με τη συμμετοχή όσων νέων μελών ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας, όπου θα γίνει ουσιαστικός δημόσιος διάλογος, θα έπρεπε να προσφέρει τελικά το νέο αναμφισβήτητο σχήμα ηγεσίας, παίρνοντας τη θέση της μηχανιστικής αλλαγής αρχηγού μετά από κάθε ήττα χωρίς ιδεολογικό και προγραμματικό διάλογο κάτι που όπως κατ' επανάληψιν αποδείχθηκε δεν οδηγεί τελικά πουθενά. Για να το πετύχουμε όμως αυτό πρέπει πρώτα απ' όλα να γίνει επιτέλους πράξη μέσα στο ίδιο το κόμμα της Ν.Δ. η ισότητα ευκαιριών, η δικαιοσύνη, οι διαφανείς κανόνες του παιχνιδιού με βάση αρχές, η αναγνώριση και αποκατάσταση της συνολικής πολιτικής ποιότητας (δοκιμασμένη συμμετοχή στα κοινά, παιδεία, συγκρότηση και ευρωπαϊκή πνοή, επαγγελματική ανεξαρτησία και ικανότητα, ήθος και εντιμότητα), προτού προβάλει ξανά στην ελληνική κοινωνία το όραμα της και ζητήσει την ψήφο της. Αλλιώς, αν αυτή η μοναδική ευκαιρία που τώρα προσφέρεται πάει χαμένη, δεν είναι μόνο η καταδίκη του υπάρχοντος κομματικού φορέα της κεντροδεξιάς σε μόνιμο μαρασμό και ανυποληψία, αλλά είναι η ίδια η Ελλάδα όπου δεν θα έχει "βρει η ελπίδα μια ρωγμή να περάσει".13 χρόνια μετά σαν να μην άλλαξε τίποτα, η «πολιτική πλατφόρμα Καραμανλή» που προετοιμάσαμε με τη δική του άμεση συμμετοχή επιμελώς επί τετράμηνο, ενταφιάστηκε ενώπιον μας τη στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του για την αρχηγία όταν αμέσως μετά οι πόρτες έκλεισαν και οι φωστήρες του «πραγματισμού» και των ισορροπιών, των δημοσκοπήσεων και της επικοινωνίας, οι αριστοτέχνες μεσάζοντες και επαγγελματίες της συνάθροισης ψήφων, καθώς και οι ιδιοκτήτες του κόμματος τον απομόνωσαν, ορθά κοφτά μέχρι σήμερα. Επανερχόμαστε λοιπόν από εκεί που σταματήσαμε! Η δημιουργία σύγχρονου κόμματος, η επεξεργασία σαφούς ιδεολογικού και πολιτικού προτάγματος και η ποιοτική ανανέωση, παραμένουν το ζητούμενο και η απουσία τους βρίσκεται στην αφετηρία της μεγαλύτερης εκλογικής ήττας της Ν.Δ. Η ήττα είναι κατά πολύ ευρύτερη καθώς η βάση ιδεολογικής υποστήριξης του κόμματος είναι καταφανώς μικρότερη από το 33,4% εάν αφαιρέσουμε όσους έχοντας εξυπηρετηθεί την ψήφισαν χάριν ηθικής υποχρέωσης και μόνον. Φυσικά για το ΠΑΣΟΚ αυτή η συστολή του ιδεολογικά υποκινούμενου εκλογικού σώματος είναι ακόμη ευρύτερη. Η συνεπής, διαρκής και ανιδιοτελής μου διαδρομή στη Ν.Δ., καθώς και οι 8.000 πολίτες της Αττικής που με τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και όλοι εκείνοι που με υποστηρίζουν αλλά δεν επέλεξαν τη Ν.Δ., μου υπαγορεύουν την ανάγκη να τοποθετηθώ με ειλικρίνεια και παρρησία σχετικώς με το μέλλον της Ν.Δ. Επιπλέον, έχοντας στηρίξει τον Κ.Καραμανλή σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής από την πρώτη στιγμή μέχρι τέλους, άνευ όρων και δημοσίων αντιρρήσεων και με μεγάλο δε προσωπικό κόστος, έχω το ηθικό δικαίωμα να διατυπώσω με θάρρος την πρόταση μου παρακάτω.
1. Η Ν.Δ., ένα κόμμα που ιδρύθηκε το 1974 και παραμένει έκτοτε κατ’ ουσίαν απαράλλαχτο, πρέπει επιτέλους να ανασυσταθεί στη βάση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος, ανοιχτού, δημοκρατικού –με πάγιες και τακτές διαδικασίες-, διαδικτυακού, συνδεδεμένου με την κοινωνία και τις ανεξάρτητες ανά θέματα ενδιαφέροντος ενώσεις πολιτών. Να γίνει πρόσκληση εγγραφής νέων μελών προς όλους, παλαιούς και νέους, και να εκκινήσει εξαρχής η κομματική ζωή με σεβασμό στην πολιτική και βιογραφική πορεία καθενός, αλλά και χωρίς τα στεγανά της εμπεδωμένης επετηρίδας και τις ιδιοκτησιακές και οικογενειοκρατικές αντιλήψεις που έχουν ανθήσει. Επομένως θα μπορούσε προς το παρόν η κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. να εκλέξει τον επικεφαλής της για τη σωστή οργάνωση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, εκπληρώνοντας τον θεσμικό της ρόλο και το συνέδριο που έχει προκηρυχθεί να εκλέξει έναν μεταβατικό αρχηγό ή κι ένας Γεν. Γραμματέας θ’ αρκούσε, που θα οδηγήσει στην ανασύσταση του κόμματος και τη διεξοδική προγραμματική συζήτηση με βάση τα παραπάνω, μέχρις ότου ένα από τώρα προκαθορισμένο συνέδριο, π.χ. σε επτά μήνες, αποφασίσει τόσο για την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα όσο και για την ηγεσία με τη συμμετοχή σε αυτό και στην εκλογή όσων νέων μελών έχουν εξαρχής συμμετάσχει στην ανασύσταση.
2. Η διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης ιδεολογικής ταυτότητας προσαρμοσμένης στη σύγχρονη ζωή και ανάγκες και μιας τακτικά ανανεούμενης προγραμματικής πρότασης προς την κοινωνία, είναι πλέον απαραίτητη. Τα θολά ιδεολογήματα υπεκφυγής περί μεσαίου χώρου, όπως και η αναγόρευση του πολέμου κατά της διαφθοράς σε κυρίως πολιτικό πρόγραμμα είναι πλέον ανεπαρκή. Η τακτική του «ώριμου φρούτου» δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα υγιώς φιλόδοξο για το μέλλον της Ελλάδας, όπως και η επιλογή αρχηγού χωρίς την προαπαιτούμενη πολιτική συζήτηση. Το πελατειακό σύστημα δεν μπορεί ν’ αποτελεί πλέον το σαράκι που κατατρώει τα σωθικά της πατρίδας και η πολιτική ανάδειξη δεν μπορεί να στηρίζεται στις εξυπηρετήσεις, στη δια του κράτους προσοδοθηρία ή στην προσδοκία τους. Πολιτική πρόταση, επιχειρήματα, όραμα, πατριωτισμός και συλλογική συνείδηση, ικανότητα, γνώση, ευφυία κ’ όχι πονηρία, οφείλουν να είναι τα προς αξιολόγηση προτερήματα και δεξιότητες του πολιτικού. Δεν μπορεί άλλο επιτυχημένος πολιτικός να θεωρείται ο ταλαντούχος της εξαγοράς συνειδήσεων ιδίως δια της νομής του κράτους. Στο κάτω – κάτω η διαπλοκή και η διαφθορά της πολιτικής είναι η εκδήλωση σε κορυφαίο βαθμό του ιδίου φαινομένου της συναλλαγής, καθοδηγούμενης κρατικής εύνοιας από τη μια με πολιτική υποστήριξη, δημόσια προβολή ή και χρήματα από την άλλη. Επίσης το όχι τόσο μακριά από τη χρεωκοπία κράτος δεν διαθέτει πλέον πόρους προς αφαίμαξη, η αγελάδα του πελατειακού συστήματος στερεύει!
3. Ποιοτική ανανέωση σημαίνει πολύ απλά ότι δεν κάνουν όλοι για όλα, ισοπεδωτική αρχή με την οποία εμπότισε τα πάντα τα παλαιό ΠΑΣΟΚ και στάθηκε αδύνατο να μην μεταδοθεί και στη Ν.Δ. των ημερών μας, οδηγώντας στην ήττα. Χρειάζεται να αποφασίσουμε ένα σύστημα αξιών και μια αξιόπιστη διαδικασία για την ανάδειξη των υποψηφίων βουλευτών. Να αλλάξουμε με ευρεία συναίνεση τον εκλογικό νόμο. Να γίνεται διάκριση μεταξύ από τη μια των στελεχών που προορίζονται και προετοιμάζονται έγκαιρα για κυβερνητικές θέσεις ή ανώτερες πολιτικές θέσεις της διοίκησης και από την άλλη των κοινοβουλευτικών στελεχών που συμμετέχουν στο νομοθετικό έργο και αντιπροσωπεύουν τους ψηφοφόρους της περιφέρειας τους, αλλά δεν μπορεί να είναι εν αναμονή Υπουργοί, ούτε να θυσιάζουν στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας την, σύμφωνα με το Σύνταγμα, κατά συνείδηση γνώμη και ψήφο και τον έλεγχο των κυβερνώντων. Ο κομματικός ανταγωνισμός και ο ακήρυκτος εμφύλιος που αντιπροσωπεύει ο σταυρός προτίμησης, οδηγούν στην καταστρατήγηση του κράτους δικαίου, την αποδιάρθρωση των δημοσιών υπηρεσιών, την αναξιοκρατία και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Το κρατικό χρήμα είναι χρήμα του φορολογούμενου και πρέπει να αποκοπεί από την αδιαφανή χρηματοδότηση του πολιτικού συστήματος και προσωπικών πολιτικών σχεδίων ή, ακόμη χειρότερα, προς ευμάρεια των πολιτικών προσώπων και δυσφήμιση της πολιτικής ζωής. Να προτείνουμε ανώτερο όριο δύο συνεχομένων θητειών σε όλα τα εκτελεστικά αξιώματα, ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της εξάντλησης της τετραετίας στις Βουλευτικές εκλογές, όπως συμβαίνει και με την αυτοδιοίκηση. Το κόμμα πρέπει να έχει ανεξάρτητο λόγο στις περιόδους που βρίσκεται στην κυβέρνηση και οι Υπουργοί να είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους και όχι στην ικανοποίηση πάσης φύσης αιτημάτων στην περιφέρεια τους, δίκην προσωπικής στρατηγικής. Να προσελκύσουμε στην πολιτική ανθρώπους ποιότητας, διαμορφώνοντας συνθήκες κατ’ ανάδειξη πολιτικών προσώπων.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που θεωρώ απαραίτητες προτού προσχωρήσουμε στην ψηφοφορία για την επιλογή αρχηγού. Ειδάλλως αυτή θα είναι ένα χρηματιστήριο προσωπικών προσδοκιών, πλειοδοσίας ατομικών –άρα μη πολιτικών- υποσχέσεων, συναλλαγής και παράστασης ισχύος. Όσοι τάσσονται ανεπιφύλακτα με τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο χωρίς τη συνδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων, οδηγούν σε νέες εσωκομματικές διαιρέσεις, σε αγώνα επιρροής χωρίς αρχές, στην αυριανή ευνοιοκρατική και πελατειακή ανταπόδοση και λειτουργία και φυσικά σε νέες ήττες σε μια Ελλάδα που αλλάζει ταχύτατα.
Αυτοί που είναι μπροστά μας πήγαν πίσω. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε πίσω για να πάμε επιτέλους μπροστά;
Νίκος Γιαννής, σύνεδρος - εκλέκτορας
1. Η Ν.Δ., ένα κόμμα που ιδρύθηκε το 1974 και παραμένει έκτοτε κατ’ ουσίαν απαράλλαχτο, πρέπει επιτέλους να ανασυσταθεί στη βάση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος, ανοιχτού, δημοκρατικού –με πάγιες και τακτές διαδικασίες-, διαδικτυακού, συνδεδεμένου με την κοινωνία και τις ανεξάρτητες ανά θέματα ενδιαφέροντος ενώσεις πολιτών. Να γίνει πρόσκληση εγγραφής νέων μελών προς όλους, παλαιούς και νέους, και να εκκινήσει εξαρχής η κομματική ζωή με σεβασμό στην πολιτική και βιογραφική πορεία καθενός, αλλά και χωρίς τα στεγανά της εμπεδωμένης επετηρίδας και τις ιδιοκτησιακές και οικογενειοκρατικές αντιλήψεις που έχουν ανθήσει. Επομένως θα μπορούσε προς το παρόν η κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. να εκλέξει τον επικεφαλής της για τη σωστή οργάνωση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, εκπληρώνοντας τον θεσμικό της ρόλο και το συνέδριο που έχει προκηρυχθεί να εκλέξει έναν μεταβατικό αρχηγό ή κι ένας Γεν. Γραμματέας θ’ αρκούσε, που θα οδηγήσει στην ανασύσταση του κόμματος και τη διεξοδική προγραμματική συζήτηση με βάση τα παραπάνω, μέχρις ότου ένα από τώρα προκαθορισμένο συνέδριο, π.χ. σε επτά μήνες, αποφασίσει τόσο για την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα όσο και για την ηγεσία με τη συμμετοχή σε αυτό και στην εκλογή όσων νέων μελών έχουν εξαρχής συμμετάσχει στην ανασύσταση.
2. Η διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης ιδεολογικής ταυτότητας προσαρμοσμένης στη σύγχρονη ζωή και ανάγκες και μιας τακτικά ανανεούμενης προγραμματικής πρότασης προς την κοινωνία, είναι πλέον απαραίτητη. Τα θολά ιδεολογήματα υπεκφυγής περί μεσαίου χώρου, όπως και η αναγόρευση του πολέμου κατά της διαφθοράς σε κυρίως πολιτικό πρόγραμμα είναι πλέον ανεπαρκή. Η τακτική του «ώριμου φρούτου» δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα υγιώς φιλόδοξο για το μέλλον της Ελλάδας, όπως και η επιλογή αρχηγού χωρίς την προαπαιτούμενη πολιτική συζήτηση. Το πελατειακό σύστημα δεν μπορεί ν’ αποτελεί πλέον το σαράκι που κατατρώει τα σωθικά της πατρίδας και η πολιτική ανάδειξη δεν μπορεί να στηρίζεται στις εξυπηρετήσεις, στη δια του κράτους προσοδοθηρία ή στην προσδοκία τους. Πολιτική πρόταση, επιχειρήματα, όραμα, πατριωτισμός και συλλογική συνείδηση, ικανότητα, γνώση, ευφυία κ’ όχι πονηρία, οφείλουν να είναι τα προς αξιολόγηση προτερήματα και δεξιότητες του πολιτικού. Δεν μπορεί άλλο επιτυχημένος πολιτικός να θεωρείται ο ταλαντούχος της εξαγοράς συνειδήσεων ιδίως δια της νομής του κράτους. Στο κάτω – κάτω η διαπλοκή και η διαφθορά της πολιτικής είναι η εκδήλωση σε κορυφαίο βαθμό του ιδίου φαινομένου της συναλλαγής, καθοδηγούμενης κρατικής εύνοιας από τη μια με πολιτική υποστήριξη, δημόσια προβολή ή και χρήματα από την άλλη. Επίσης το όχι τόσο μακριά από τη χρεωκοπία κράτος δεν διαθέτει πλέον πόρους προς αφαίμαξη, η αγελάδα του πελατειακού συστήματος στερεύει!
3. Ποιοτική ανανέωση σημαίνει πολύ απλά ότι δεν κάνουν όλοι για όλα, ισοπεδωτική αρχή με την οποία εμπότισε τα πάντα τα παλαιό ΠΑΣΟΚ και στάθηκε αδύνατο να μην μεταδοθεί και στη Ν.Δ. των ημερών μας, οδηγώντας στην ήττα. Χρειάζεται να αποφασίσουμε ένα σύστημα αξιών και μια αξιόπιστη διαδικασία για την ανάδειξη των υποψηφίων βουλευτών. Να αλλάξουμε με ευρεία συναίνεση τον εκλογικό νόμο. Να γίνεται διάκριση μεταξύ από τη μια των στελεχών που προορίζονται και προετοιμάζονται έγκαιρα για κυβερνητικές θέσεις ή ανώτερες πολιτικές θέσεις της διοίκησης και από την άλλη των κοινοβουλευτικών στελεχών που συμμετέχουν στο νομοθετικό έργο και αντιπροσωπεύουν τους ψηφοφόρους της περιφέρειας τους, αλλά δεν μπορεί να είναι εν αναμονή Υπουργοί, ούτε να θυσιάζουν στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας την, σύμφωνα με το Σύνταγμα, κατά συνείδηση γνώμη και ψήφο και τον έλεγχο των κυβερνώντων. Ο κομματικός ανταγωνισμός και ο ακήρυκτος εμφύλιος που αντιπροσωπεύει ο σταυρός προτίμησης, οδηγούν στην καταστρατήγηση του κράτους δικαίου, την αποδιάρθρωση των δημοσιών υπηρεσιών, την αναξιοκρατία και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Το κρατικό χρήμα είναι χρήμα του φορολογούμενου και πρέπει να αποκοπεί από την αδιαφανή χρηματοδότηση του πολιτικού συστήματος και προσωπικών πολιτικών σχεδίων ή, ακόμη χειρότερα, προς ευμάρεια των πολιτικών προσώπων και δυσφήμιση της πολιτικής ζωής. Να προτείνουμε ανώτερο όριο δύο συνεχομένων θητειών σε όλα τα εκτελεστικά αξιώματα, ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της εξάντλησης της τετραετίας στις Βουλευτικές εκλογές, όπως συμβαίνει και με την αυτοδιοίκηση. Το κόμμα πρέπει να έχει ανεξάρτητο λόγο στις περιόδους που βρίσκεται στην κυβέρνηση και οι Υπουργοί να είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους και όχι στην ικανοποίηση πάσης φύσης αιτημάτων στην περιφέρεια τους, δίκην προσωπικής στρατηγικής. Να προσελκύσουμε στην πολιτική ανθρώπους ποιότητας, διαμορφώνοντας συνθήκες κατ’ ανάδειξη πολιτικών προσώπων.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που θεωρώ απαραίτητες προτού προσχωρήσουμε στην ψηφοφορία για την επιλογή αρχηγού. Ειδάλλως αυτή θα είναι ένα χρηματιστήριο προσωπικών προσδοκιών, πλειοδοσίας ατομικών –άρα μη πολιτικών- υποσχέσεων, συναλλαγής και παράστασης ισχύος. Όσοι τάσσονται ανεπιφύλακτα με τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο χωρίς τη συνδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων, οδηγούν σε νέες εσωκομματικές διαιρέσεις, σε αγώνα επιρροής χωρίς αρχές, στην αυριανή ευνοιοκρατική και πελατειακή ανταπόδοση και λειτουργία και φυσικά σε νέες ήττες σε μια Ελλάδα που αλλάζει ταχύτατα.
Αυτοί που είναι μπροστά μας πήγαν πίσω. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε πίσω για να πάμε επιτέλους μπροστά;
Νίκος Γιαννής, σύνεδρος - εκλέκτορας
