Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

"ΔΕΝ ΤΡΩΩ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥΣ. ΤΡΩΩ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ..."

Μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (3 Ιουλίου 2009) οι πυρκαγιές στην περιοχή μας είναι ελάχιστες και αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά. Στην μάχη της κατάσβεσης ρίχνονται εκτός από τους μόνιμους πυροσβέστες, οι εποχιακοί και οι εθελοντές.
Την περασμένη Δευτέρα η πιο δύσκολη έως τώρα πυρκαγιά, όσο αφορά την πρόσβαση στο σημείο, ήταν αυτή στον Ξέρακα στα Γεράνεια όρη. Η κινητοποίηση όλων ήταν άμεση. Ο περιφερειάρχης της Αττικής, ο διοικητής του σταθμού Μεγάρων, ο αντίδημαρχος κ. Μαζιώτης βρέθηκαν κοντά στους πυροσβέστες που έδωσαν επίγειες μάχες να μην επεκταθεί το κακό και χαθεί ο πιο σημαντικός πνεύμονας πρασίνου της Αττικής.
Ο μηχανισμός της πολιτικής προστασίας περιλαμβάνει και τους εθελοντές, δηλαδή τις ομάδες που είναι επίσημα αναγνωρισμένες από την Γ.Γ.Π.Π. Οι βαθμοφόροι του σώματος εκδηλώνουν ανά πάσα στιγμή τις ευχαριστίες τους και τον σεβασμό τους προς αυτούς. Τους θεωρούν βασικό κομμάτι του μηχανισμού και εκτιμούν κάθε τους ενέργεια.
Είναι συγκινητικό να βλέπεις νέους και μεσήλικες να αφήνουν ότι κάνουν για να σταθούν δίπλα στο έργο της πυροσβεστικής. Αποδεικνύουν την μεγαλοψυχία τους, την αγάπη τους για το περιβάλλον και την αγάπη τους για την πατρίδα. Σε κάθε γεγονός που συμμετέχουν ο δρόμος που ακολουθούν για να φτάσουν ως εκεί είναι διαφορετικός. Αυτό που σε κάθε δρόμο μένει ίδιο είναι η επιθυμία για να σωθεί ένα κομμάτι γης από αυτή που άφησαν οι πρόγονοί μας.
Ο εθελοντής αφιερώνει χρόνο και χρήμα και το μόνο που ζητά είναι την αναγνώριση του έργου του. Οι περισσότεροι αφήνουν την οικογένεια τους και καμιά φορά και την δουλειά τους για να τρέξουν σε μια φωτιά ή οποιοδήποτε έκτακτο γεγονός. Αξίζουν από όλους μια σωστή αντιμετώπιση ανάλογη της προσφοράς τους. Και αυτό που σίγουρα δεν τους αξίζει είναι ένα αγενές καλωσόρισμα την ώρα μιας κατάσβεσης.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε κάθε εποχή υπάρχει κίνδυνοι που ενώνουν τους καλούς Έλληνες ώστε να τους αντικρούσουν. Σε μια εποχή παρακμής γίνονται συλλογικές προσπάθειες για μια καλύτερη κοινωνία και αυτό είναι αξιοθαύμαστο. Ας το στηρίξουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.
Σημείωση: Τον τίτλο δανειστήκαμε από έναν εθελοντή. Αυτή την φράση άκουσε όταν καλωσορίστηκε κατά την άφιξη του σε μια πυρκαγιά. Πρόκειται για έναν ΑΝΘΡΩΠΟ-ΕΛΛΗΝΑ-ΕΘΕΛΟΝΤΗ που δύσκολα θα ξαναγεννήσει μάνα και που στο άναμμα μιας φλόγας τρέχει να την σβήσει για να προλάβει τα χειρότερα...