Γράφει ο άγνωστος blogger
Έχουν γραφτεί αμέτρητες σελίδες για την αδιαφορία της διοίκησης του Δήμου και για την αγανάκτηση των πολιτών με όλα όσα επικρατούν μέσα και γύρω από την πόλη. Άλλαξε κάτι;
Έχει αποδειχθεί ότι όταν η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ανίκανη να φέρει εις πέρας το έργο της τότε δράση πρέπει να αναλαμβάνουν οι πολίτες. Οι πολίτες όμως που είναι ενεργοί είναι ελάχιστοι και όποιος τους ψάξει μέσα στην μάζα θα καταναλώσει πολύ χρόνο για να τους βρεί. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και είναι οι πιο διακριτικοί από όλους.
Αν παρακάτω διαβάσετε μια απαισιόδοξη εκτίμηση της κατάστασης που επικρατεί στην πόλη να ξέρετε ότι ο γράφων είναι από τους πλέον αισιόδοξους ανθρώπους.
Η ψήφος μάς χαρακτηρίζει. Οι άξιοι ή οι ανάξιοι άνθρωποι στις διοικητικές θέσεις είναι επιλογή του πολίτη. Όλοι οι συνδυασμοί έχουν υποψήφιους που είτε αξίζουν είτε όχι. Τα "κεφάλια" όμως ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή.
Η πλειοψηφία των Μεγαριτών εξέλεξε το 2006 τον κ. Στρατιώτη. Ο κ. Στρατιώτης έχει ένα πρόγραμμα και θέλει να το υλοποιήσει. Το ξέραμε. Το είχε γράψει και το είχε μοιράσει παντού. Συμπεραίνουμε κοιτώντας γύρω μας ότι:
- Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μέχρι το τέλος της τετραετίας αυτής της διοίκησης. Δεν ενδιαφέρονται για τα ουσιαστικά προβλήματα που είναι μεταξύ αυτών τα καθημερινά (δρόμοι κτλ).
- Αυτοί που μπορούν δεν νοιάζονται να δώσουν μια καλή εικόνα στην πόλη ώστε να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω της.
- Αυτοί που διοικούν δεν βοηθούν τους πολίτες που τους σερβίρουν έτοιμες τις ενέργειες για προγράμματα που δεν χρειάζεται να βάλουν ούτε ένα ευρώ (βλέπε αδέσποτα και αγροτουρισμό).
- Δεν ασχολούνται με την νεολαία και τα προβλήματά της. Οι νέοι θέλουν να φεύγουν από την πόλη γιατί δεν έχουν με τίποτα το αξιόλογο να ασχοληθούν. Κοιτάνε γύρω τους την εικόνα εγκατάλλειψης, μπαίνουν στο όχημα τους και πάνε αλλού να διασκεδάσουν, να ζήσουν. Προφανώς κάποιοι τους θέλουν αποχαυνωμένους ή απλά αδιάφορους.
Μπροστά σε αδιάφορους πολιτικούς το χρέος του πολίτη είναι ένα: ενέργεια. Το χώμα που πατάμε μάς ανήκει και ότι κάνουμε είναι για εμάς τους ίδιους και για τους απόγονούς μας. Ας αφήσουμε τα μεγάλα "κεφάλια" να πίνουν καφέ και να γελάνε χαρούμενοι που η τετραετία τους κυλάει ήρεμα, και ας ασχοληθούμε με τον ατομικό ή τον συλλογικό εθελοντισμό όπου περνάει από το χέρι μας. Το καλύτερο μέλλον είναι δική μας υπόθεση.
Έχουν γραφτεί αμέτρητες σελίδες για την αδιαφορία της διοίκησης του Δήμου και για την αγανάκτηση των πολιτών με όλα όσα επικρατούν μέσα και γύρω από την πόλη. Άλλαξε κάτι;
Έχει αποδειχθεί ότι όταν η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ανίκανη να φέρει εις πέρας το έργο της τότε δράση πρέπει να αναλαμβάνουν οι πολίτες. Οι πολίτες όμως που είναι ενεργοί είναι ελάχιστοι και όποιος τους ψάξει μέσα στην μάζα θα καταναλώσει πολύ χρόνο για να τους βρεί. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και είναι οι πιο διακριτικοί από όλους.
Αν παρακάτω διαβάσετε μια απαισιόδοξη εκτίμηση της κατάστασης που επικρατεί στην πόλη να ξέρετε ότι ο γράφων είναι από τους πλέον αισιόδοξους ανθρώπους.
Η ψήφος μάς χαρακτηρίζει. Οι άξιοι ή οι ανάξιοι άνθρωποι στις διοικητικές θέσεις είναι επιλογή του πολίτη. Όλοι οι συνδυασμοί έχουν υποψήφιους που είτε αξίζουν είτε όχι. Τα "κεφάλια" όμως ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή.
Η πλειοψηφία των Μεγαριτών εξέλεξε το 2006 τον κ. Στρατιώτη. Ο κ. Στρατιώτης έχει ένα πρόγραμμα και θέλει να το υλοποιήσει. Το ξέραμε. Το είχε γράψει και το είχε μοιράσει παντού. Συμπεραίνουμε κοιτώντας γύρω μας ότι:
- Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μέχρι το τέλος της τετραετίας αυτής της διοίκησης. Δεν ενδιαφέρονται για τα ουσιαστικά προβλήματα που είναι μεταξύ αυτών τα καθημερινά (δρόμοι κτλ).
- Αυτοί που μπορούν δεν νοιάζονται να δώσουν μια καλή εικόνα στην πόλη ώστε να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω της.
- Αυτοί που διοικούν δεν βοηθούν τους πολίτες που τους σερβίρουν έτοιμες τις ενέργειες για προγράμματα που δεν χρειάζεται να βάλουν ούτε ένα ευρώ (βλέπε αδέσποτα και αγροτουρισμό).
- Δεν ασχολούνται με την νεολαία και τα προβλήματά της. Οι νέοι θέλουν να φεύγουν από την πόλη γιατί δεν έχουν με τίποτα το αξιόλογο να ασχοληθούν. Κοιτάνε γύρω τους την εικόνα εγκατάλλειψης, μπαίνουν στο όχημα τους και πάνε αλλού να διασκεδάσουν, να ζήσουν. Προφανώς κάποιοι τους θέλουν αποχαυνωμένους ή απλά αδιάφορους.
Μπροστά σε αδιάφορους πολιτικούς το χρέος του πολίτη είναι ένα: ενέργεια. Το χώμα που πατάμε μάς ανήκει και ότι κάνουμε είναι για εμάς τους ίδιους και για τους απόγονούς μας. Ας αφήσουμε τα μεγάλα "κεφάλια" να πίνουν καφέ και να γελάνε χαρούμενοι που η τετραετία τους κυλάει ήρεμα, και ας ασχοληθούμε με τον ατομικό ή τον συλλογικό εθελοντισμό όπου περνάει από το χέρι μας. Το καλύτερο μέλλον είναι δική μας υπόθεση.
