Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε το 1987 από τον ΟΗΕ ως "Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους", με σκοπό να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών.
Η χρήση και η παράνομη διακίνηση των Ναρκωτικών αποτελεί μάστιγα για τη σύγχρονη κοινωνία και παρατηρείται έξαρση του φαινομένου σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αριθμοί δείχνουν την πραγματικότητα σε ένα θέμα που απαιτεί βούληση και χειρισμούς που να οδηγούν στη σωστή αντιμετώπισή του.
Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο ιατρικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα βαθύτατα κοινωνικό πρόβλημα, που σχετίζεται με την κοινωνική συνοχή και τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Για αυτό το λόγο, η μονοδιάστατη αντιμετώπιση του χρήστη ως ασθενούς, δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα απαιτούμενα δικαιώματά του.
Ο χρήστης εξαρτησιογόνων ουσιών διεκδικεί ίσα δικαιώματα στη ζωή, στη γνώση, στην εργασία και στην κοινωνική επανένταξη.
Η παραγωγή, διακίνηση και χρήση των ναρκωτικών και εξαρτησιογόνων ουσιών είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται με την εξέλιξη των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών δομών της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας.
Στην Ελλάδα, από το 1995 έως το 2004 έχασαν τη ζωή τους από τα ναρκωτικά 2.479 άνθρωποι, με χειρότερη χρονιά το 2001 όταν 321 άνθρωποι προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων του λευκού θανάτου. Από αυτούς, οι περισσότεροι ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία από 18 έως 30 ετών, με τους περισσότερους να είναι άνδρες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών αφορά κυρίως τους νέους ανθρώπους, αλλά και τις οικογένειές τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κοινωνική κατάσταση, τόσο κατά τη διάρκεια της χρήσης, όσο και κατά τη διάρκεια της απεξάρτησης από αυτά, με την ομαλή επανένταξή τους μέσα στην κοινωνία.
Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων του 2006, τα παιδιά που μπλέχτηκαν με τα ναρκωτικά, εγκαταλείπουν κατά 1,5 χρόνο γρηγορότερα το σχολείο και η μέση ηλικία έναρξης της χρήσης είναι τα 15,5 χρόνια, ενώ το 80% των χρηστών είναι άνεργοι ή περιστασιακά εργαζόμενοι.
Βασική επιδίωξη αποτελεί η καταπολέμηση των κοινωνικών αιτιών του φαινομένου, προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για μετάβαση από την καταστολή στην πρόληψη και από το στιγματισμό στην επανένταξη.
Για όλους εμάς κάθε μέρα είναι και πρέπει να είναι μέρα κατά των ναρκωτικών. Είναι χρέος όλων μας να συνεχίσουμε τον αγώνα κατά των εξαρτησιογόνων ουσιών. Ανάγκη της κοινωνίας είναι οι φορείς και οι πολίτες να προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο για τη μείωση των χρηστών. Πρέπει να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε, αλλά και να σταθούμε δίπλα στη νεολαία. Η καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών απαιτεί πολιτικό θάρρος και κοινωνική αλληλεγγύη, με στήριξη των ατόμων που κάνουν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στο δύσκολο αγώνα τους για επιστροφή στη ζωή.
Η χρήση και η παράνομη διακίνηση των Ναρκωτικών αποτελεί μάστιγα για τη σύγχρονη κοινωνία και παρατηρείται έξαρση του φαινομένου σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αριθμοί δείχνουν την πραγματικότητα σε ένα θέμα που απαιτεί βούληση και χειρισμούς που να οδηγούν στη σωστή αντιμετώπισή του.
Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο ιατρικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα βαθύτατα κοινωνικό πρόβλημα, που σχετίζεται με την κοινωνική συνοχή και τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Για αυτό το λόγο, η μονοδιάστατη αντιμετώπιση του χρήστη ως ασθενούς, δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα απαιτούμενα δικαιώματά του.
Ο χρήστης εξαρτησιογόνων ουσιών διεκδικεί ίσα δικαιώματα στη ζωή, στη γνώση, στην εργασία και στην κοινωνική επανένταξη.
Η παραγωγή, διακίνηση και χρήση των ναρκωτικών και εξαρτησιογόνων ουσιών είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται με την εξέλιξη των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών δομών της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας.
Στην Ελλάδα, από το 1995 έως το 2004 έχασαν τη ζωή τους από τα ναρκωτικά 2.479 άνθρωποι, με χειρότερη χρονιά το 2001 όταν 321 άνθρωποι προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων του λευκού θανάτου. Από αυτούς, οι περισσότεροι ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία από 18 έως 30 ετών, με τους περισσότερους να είναι άνδρες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών αφορά κυρίως τους νέους ανθρώπους, αλλά και τις οικογένειές τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κοινωνική κατάσταση, τόσο κατά τη διάρκεια της χρήσης, όσο και κατά τη διάρκεια της απεξάρτησης από αυτά, με την ομαλή επανένταξή τους μέσα στην κοινωνία.
Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων του 2006, τα παιδιά που μπλέχτηκαν με τα ναρκωτικά, εγκαταλείπουν κατά 1,5 χρόνο γρηγορότερα το σχολείο και η μέση ηλικία έναρξης της χρήσης είναι τα 15,5 χρόνια, ενώ το 80% των χρηστών είναι άνεργοι ή περιστασιακά εργαζόμενοι.
Βασική επιδίωξη αποτελεί η καταπολέμηση των κοινωνικών αιτιών του φαινομένου, προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για μετάβαση από την καταστολή στην πρόληψη και από το στιγματισμό στην επανένταξη.
Για όλους εμάς κάθε μέρα είναι και πρέπει να είναι μέρα κατά των ναρκωτικών. Είναι χρέος όλων μας να συνεχίσουμε τον αγώνα κατά των εξαρτησιογόνων ουσιών. Ανάγκη της κοινωνίας είναι οι φορείς και οι πολίτες να προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο για τη μείωση των χρηστών. Πρέπει να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε, αλλά και να σταθούμε δίπλα στη νεολαία. Η καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών απαιτεί πολιτικό θάρρος και κοινωνική αλληλεγγύη, με στήριξη των ατόμων που κάνουν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στο δύσκολο αγώνα τους για επιστροφή στη ζωή.
