Γράφει ο Δρ. Νίκος Γιαννής*Ευρωεκλογές 2009. Είναι η έβδομη φορά στην ιστορία όπου οι Ευρωπαίοι προσέρχονται στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουν αντιπροσώπους στην κοινή μας πορεία προς το ευρωπαϊκό όνειρο. Αυτή σημαδεύεται από τη θλιβερή ανάμνηση της καθημαγμένης από τον ευρωπαϊκό εμφύλιο Ευρώπης, που βρήκε μέσα στις στάχτες του πολέμου τη δύναμη, χάριν της φεντεραλιστικής έμπνευσης, του ζωογόνου πάθους και της σοφίας των ιδρυτών– πατέρων, να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον εθνικισμό, θέτοντας τα θεμέλια της σημερινής βιώσιμης ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας για όλους. Κράτη και λαοί αυτοδεσμεύτηκαν, χωρίς έξωθεν ή άνωθεν επιβολή, να περιστείλουν την εθνική κυριαρχία, αναθέτοντας την άσκηση μέρους εθνικών αρμοδιοτήτων και σε υπερεθνικά όργανα, όπως το σημερινό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όπως σε κάθε κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία οι εκλεγμένοι καλούνται να υπηρετούν τους στόχους της κοινότητας των πολιτών διαμέσου της ετερότητας των ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων και συμφερόντων που εκφράζονται από τις πολιτικές οικογένειες – κόμματα διευρωπαϊκής εμβέλειας, όχι όμως να εξυπηρετούν κερματισμένα, επί μέρους συμφέροντα, όπως τα εθνικά, παρά μόνον στον βαθμό που αυτά εντάσσονται στο συνολικό σχέδιο που δεν μπορεί παρά να τα περιέχει. Εξάλλου στην ΕΕ το όργανο που προορίζεται για να υπερασπίζει τα εθνικά συμφέροντα είναι το Συμβούλιο.
Όμως η Ευρώπη άρχισε να καμπουριάζει από τα βάρη, μιας μεγάλης διεύρυνσης μελών χωρίς την εμβάθυνση που αυτή προϋπέθετε, τη διατήρηση της ευημερίας και του φημισμένου κοινωνικού της μοντέλου με τις απαιτήσεις της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και του διεθνούς ανταγωνισμού, των αναπτυσσομένων χωρών που ζητούν θέση στο όνειρο, της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος και του κλίματος και την τεράστια αύξηση των μεταναστευτικών ροών τέλος, απειλείται να λυγίσει η ηγετική της θέση και ακτινοβολία προς τον υπόλοιπο κόσμο, που προσβλέπει στο ευρωπαϊκό υπόδειγμα ενοποίησης και δημοκρατικής κοινωνίας. Η Ευρώπη λοιπόν χρειάζεται ν’ ανάψει ξανά τις μηχανές, ύστερα από μια δεκαετία θεσμικής-συνταγματικής τελμάτωσης, ευρωφοβικών δισταγμών και «ομόφωνης δημοκρατίας».
Η νέα Ευρώπη δεν θα στηρίζεται στον αποκλεισμό, αλλά στην ένταξη κάθε διαφορετικότητας, θα είναι μια ανοικτή όσο ποτέ Ευρώπη, όπου όμως οι κανόνες θα εφαρμόζονται, αφού το κράτος δικαίου είναι το πολύτιμο μέρος της πλούσιας ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες του ευρωπαϊκού ονείρου προηγούνται των συνόρων που έχουν σηκώσει ποικίλοι δυνάστες. Στη νέα Ευρώπη θα επιταχύνουμε τη φορολογική εναρμόνιση, θα έχουμε ενιαία μακροοικονομική και κοινωνική πολιτική, χωρίς τις οποίες το Ευρώ θα είναι μισερό, θα δημιουργήσουμε έναν πόλο προσέλκυσης και όχι διαρροής, όπως σήμερα, εγκεφάλων και αριστείας, επιστήμης, τεχνολογίας, καινοτομίας. Οι ιδρυτές - πατέρες της νέας Ευρώπης θα οικοδομήσουν τη νέα σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, με την ίδια συνείδηση επιβίωσης, με την ίδια πίστη και αυτοθυσία που οι ιδρυτές - πατέρες του μεταπολέμου έβαλαν τις βάσεις της ενωμένης Ευρώπης. Το πολιτικό κόστος δεν θα το επωμίζεται πλέον ο πολιτικός που κάνει κάτι για το περιβάλλον, αλλά εκείνος που παραλείπει να κάνει κάτι για το περιβάλλον. Ο πολιτικός της νέας Ευρώπης δεν ορίζει ως αντίπαλο τον πολιτικό του ανταγωνιστή και δεν διεκδικεί την εξουσία ως λεία, εξ’ ου και η διαφθορά, αλλά ηγείται της αγωνιώδους προσπάθειας ν’ αλλάξουμε συνήθειες, δεν βλέπει τα άτομα ως ανά τετραετία ψηφοφόρους – εξυπηρετούμενους πελάτες ενός σπάταλου κρατισμού. Η νέα Ευρώπη θα έχει οικουμενική συνείδηση, σπίτι μας όλος ο κόσμος, όμως σπίτι όλων. Ωστόσο τα μικρά βήματα που δοκιμάσθηκαν επιτυχώς μέχρι σήμερα, φαίνονται πλέον ανεπαρκή. Ας είναι αυτές οι Ευρωεκλογές οι τελευταίες έμμεσες εθνικές εκλογές και αυτό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το τελευταίο των μικρών βημάτων.
Ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι ποιος θα επηρεάσει το μέλλον μας και την καθημερινή ζωή μας. Δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση καθενός και καθεμιάς από εμάς είναι να πετύχουμε και να διατηρήσουμε μια ελεύθερη, περιβαλλοντικά βιώσιμη και πολύ-πολιτισμική Ευρώπη, του δικαίου και της δικαιοσύνης για όλους. Η Ευρώπη προσφέρει ήδη πολλά σε όλους μας, Ευρώπη είμαστε όλοι μαζί. Αν εμείς δεν ψηφίσουμε τότε κάποιοι άλλοι με την ψήφο τους θα αποφασίσουν ποιος θα μας εκπροσωπεί στη μόνη άμεσα εκλεγμένη ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική συνέλευση. Ενώπιον μιας πρωτόγνωρης διεθνούς κρίσης, με οικονομική, κλιματική, περιβαλλοντική, ανθρωπιστική, μεταναστευτική και κοινωνική διάσταση, η Ελλάδα οφείλει να επιλέξει την υπευθυνότητα αντί της δημαγωγίας, την ποιότητα αντί της ευτέλειας, τις βαθιές μεταρρυθμίσεις, τις δύσκολες αποφάσεις και τις μεγάλες επιλογές που επείγουν αντί της οπισθοδρόμησης, την αλλαγή συμπεριφοράς και συνηθειών όλων μας απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε ψηφοφόροι για μια μέρα και πολίτες κάθε μέρα.
ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ.: http://www.ypes.gr/Services/eea/eeagr/eea.htm
*Ο Δρ Νίκος Γιαννής είναι Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, αναπλ. Βουλευτής Αττικής της ΝΔ και εκδότης-διευθυντής του περιοδικού «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ».
Όμως η Ευρώπη άρχισε να καμπουριάζει από τα βάρη, μιας μεγάλης διεύρυνσης μελών χωρίς την εμβάθυνση που αυτή προϋπέθετε, τη διατήρηση της ευημερίας και του φημισμένου κοινωνικού της μοντέλου με τις απαιτήσεις της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και του διεθνούς ανταγωνισμού, των αναπτυσσομένων χωρών που ζητούν θέση στο όνειρο, της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος και του κλίματος και την τεράστια αύξηση των μεταναστευτικών ροών τέλος, απειλείται να λυγίσει η ηγετική της θέση και ακτινοβολία προς τον υπόλοιπο κόσμο, που προσβλέπει στο ευρωπαϊκό υπόδειγμα ενοποίησης και δημοκρατικής κοινωνίας. Η Ευρώπη λοιπόν χρειάζεται ν’ ανάψει ξανά τις μηχανές, ύστερα από μια δεκαετία θεσμικής-συνταγματικής τελμάτωσης, ευρωφοβικών δισταγμών και «ομόφωνης δημοκρατίας».
Η νέα Ευρώπη δεν θα στηρίζεται στον αποκλεισμό, αλλά στην ένταξη κάθε διαφορετικότητας, θα είναι μια ανοικτή όσο ποτέ Ευρώπη, όπου όμως οι κανόνες θα εφαρμόζονται, αφού το κράτος δικαίου είναι το πολύτιμο μέρος της πλούσιας ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες του ευρωπαϊκού ονείρου προηγούνται των συνόρων που έχουν σηκώσει ποικίλοι δυνάστες. Στη νέα Ευρώπη θα επιταχύνουμε τη φορολογική εναρμόνιση, θα έχουμε ενιαία μακροοικονομική και κοινωνική πολιτική, χωρίς τις οποίες το Ευρώ θα είναι μισερό, θα δημιουργήσουμε έναν πόλο προσέλκυσης και όχι διαρροής, όπως σήμερα, εγκεφάλων και αριστείας, επιστήμης, τεχνολογίας, καινοτομίας. Οι ιδρυτές - πατέρες της νέας Ευρώπης θα οικοδομήσουν τη νέα σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, με την ίδια συνείδηση επιβίωσης, με την ίδια πίστη και αυτοθυσία που οι ιδρυτές - πατέρες του μεταπολέμου έβαλαν τις βάσεις της ενωμένης Ευρώπης. Το πολιτικό κόστος δεν θα το επωμίζεται πλέον ο πολιτικός που κάνει κάτι για το περιβάλλον, αλλά εκείνος που παραλείπει να κάνει κάτι για το περιβάλλον. Ο πολιτικός της νέας Ευρώπης δεν ορίζει ως αντίπαλο τον πολιτικό του ανταγωνιστή και δεν διεκδικεί την εξουσία ως λεία, εξ’ ου και η διαφθορά, αλλά ηγείται της αγωνιώδους προσπάθειας ν’ αλλάξουμε συνήθειες, δεν βλέπει τα άτομα ως ανά τετραετία ψηφοφόρους – εξυπηρετούμενους πελάτες ενός σπάταλου κρατισμού. Η νέα Ευρώπη θα έχει οικουμενική συνείδηση, σπίτι μας όλος ο κόσμος, όμως σπίτι όλων. Ωστόσο τα μικρά βήματα που δοκιμάσθηκαν επιτυχώς μέχρι σήμερα, φαίνονται πλέον ανεπαρκή. Ας είναι αυτές οι Ευρωεκλογές οι τελευταίες έμμεσες εθνικές εκλογές και αυτό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το τελευταίο των μικρών βημάτων.
Ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι ποιος θα επηρεάσει το μέλλον μας και την καθημερινή ζωή μας. Δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση καθενός και καθεμιάς από εμάς είναι να πετύχουμε και να διατηρήσουμε μια ελεύθερη, περιβαλλοντικά βιώσιμη και πολύ-πολιτισμική Ευρώπη, του δικαίου και της δικαιοσύνης για όλους. Η Ευρώπη προσφέρει ήδη πολλά σε όλους μας, Ευρώπη είμαστε όλοι μαζί. Αν εμείς δεν ψηφίσουμε τότε κάποιοι άλλοι με την ψήφο τους θα αποφασίσουν ποιος θα μας εκπροσωπεί στη μόνη άμεσα εκλεγμένη ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική συνέλευση. Ενώπιον μιας πρωτόγνωρης διεθνούς κρίσης, με οικονομική, κλιματική, περιβαλλοντική, ανθρωπιστική, μεταναστευτική και κοινωνική διάσταση, η Ελλάδα οφείλει να επιλέξει την υπευθυνότητα αντί της δημαγωγίας, την ποιότητα αντί της ευτέλειας, τις βαθιές μεταρρυθμίσεις, τις δύσκολες αποφάσεις και τις μεγάλες επιλογές που επείγουν αντί της οπισθοδρόμησης, την αλλαγή συμπεριφοράς και συνηθειών όλων μας απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε ψηφοφόροι για μια μέρα και πολίτες κάθε μέρα.
ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ.: http://www.ypes.gr/Services/eea/eeagr/eea.htm
*Ο Δρ Νίκος Γιαννής είναι Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, αναπλ. Βουλευτής Αττικής της ΝΔ και εκδότης-διευθυντής του περιοδικού «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ».
