ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΣΟΚ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣΑθήνα 15/05/2009
Η Βουλή των Ελλήνων το 1994 όρισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αναγνωρίζοντας έτσι την εξολόθρευση 353.000 Ελλήνων του Πόντου από το κεμαλικό καθεστώς και τους Νεότουρκους την περίοδο 1916-1923. Ταυτόχρονα δεσμεύτηκε να ενεργήσει ώστε το συγκεκριμένο ζήτημα να τεθεί στους διεθνείς οργανισμούς με τελικό σκοπό να εξαναγκαστεί η Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα που διέπραξε. Με το συγκεκριμένο ψήφισμα η Βουλή αποκατέστησε την ιστορική μνήμη του ποντιακού ελληνισμού και αναγνώρισε την πρώτη γενιά των προσφύγων που, κατατρεγμένοι και ξεριζωμένοι, βοήθησαν στην οικονομική, πολιτική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας. Η γενοκτονία σύμφωνα με τον ΟΗΕ αποτελεί ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το βαρύτερο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και δεν επιδέχεται παραγραφή. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων λοιπόν δεν αφορά μόνο μια πληθυσμιακή ομάδα, ούτε μόνο τους Έλληνες αλλά απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Βλέποντας τις γενοκτονίες να επαναλαμβάνονται πολλές φορές στον περασμένο αιώνα και δυστυχώς να συνεχίζονται, σκοπός της δικαίωσης των αγώνων για την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας δεν είναι η αναμόχλευση των παθών και των μισαλλόδοξων μηνυμάτων του παρελθόντος, αλλά η αποστολή πολύτιμων μηνυμάτων προς όλη την ανθρωπότητα για το παρόν και το μέλλον, μέσα από την ανάδειξη των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών συνθηκών που οδήγησαν στο αιματοκύλισμα και τον ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού. Την παρακαταθήκη αυτή έχουμε το χρέος να την παραδώσουμε στην ανθρωπότητα, καταδικάζοντας ταυτόχρονα όλες τις σύγχρονες γενοκτονίες και συνειδητοποιώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που φέρουν το σπέρμα μελλοντικών γενοκτονιών με τελικό στόχο την αποφυγή τους. Οι Έλληνες του Πόντου, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες επούλωσαν τις πληγές τους, ζώντας στη γη της μητέρας πατρίδας, συμβάλλοντας στην κοσμογονία που συντελέστηκε στον τόπο μας, κρατώντας τις ρίζες και διατηρώντας τη μνήμη των “χαμένων πατρίδων”. Η συμβολή του ποντιακού ελληνισμού στην διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι αδιαμφισβήτητη. Οφείλουμε όλοι να ενισχύσουμε τις προσπάθειές του και να εργαστούμε, ο καθένας από την πλευρά του, ώστε να μείνουν ζωντανές οι μνήμες και να επέλθει η επίσημη διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας. Ο πολιτισμός και η ιστορία μας δεν πρέπει να λησμονούνται, ούτε να επιτρέπεται η διαστρέβλωσή τους.
Η Βουλή των Ελλήνων το 1994 όρισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αναγνωρίζοντας έτσι την εξολόθρευση 353.000 Ελλήνων του Πόντου από το κεμαλικό καθεστώς και τους Νεότουρκους την περίοδο 1916-1923. Ταυτόχρονα δεσμεύτηκε να ενεργήσει ώστε το συγκεκριμένο ζήτημα να τεθεί στους διεθνείς οργανισμούς με τελικό σκοπό να εξαναγκαστεί η Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα που διέπραξε. Με το συγκεκριμένο ψήφισμα η Βουλή αποκατέστησε την ιστορική μνήμη του ποντιακού ελληνισμού και αναγνώρισε την πρώτη γενιά των προσφύγων που, κατατρεγμένοι και ξεριζωμένοι, βοήθησαν στην οικονομική, πολιτική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας. Η γενοκτονία σύμφωνα με τον ΟΗΕ αποτελεί ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το βαρύτερο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και δεν επιδέχεται παραγραφή. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων λοιπόν δεν αφορά μόνο μια πληθυσμιακή ομάδα, ούτε μόνο τους Έλληνες αλλά απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Βλέποντας τις γενοκτονίες να επαναλαμβάνονται πολλές φορές στον περασμένο αιώνα και δυστυχώς να συνεχίζονται, σκοπός της δικαίωσης των αγώνων για την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας δεν είναι η αναμόχλευση των παθών και των μισαλλόδοξων μηνυμάτων του παρελθόντος, αλλά η αποστολή πολύτιμων μηνυμάτων προς όλη την ανθρωπότητα για το παρόν και το μέλλον, μέσα από την ανάδειξη των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών συνθηκών που οδήγησαν στο αιματοκύλισμα και τον ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού. Την παρακαταθήκη αυτή έχουμε το χρέος να την παραδώσουμε στην ανθρωπότητα, καταδικάζοντας ταυτόχρονα όλες τις σύγχρονες γενοκτονίες και συνειδητοποιώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που φέρουν το σπέρμα μελλοντικών γενοκτονιών με τελικό στόχο την αποφυγή τους. Οι Έλληνες του Πόντου, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες επούλωσαν τις πληγές τους, ζώντας στη γη της μητέρας πατρίδας, συμβάλλοντας στην κοσμογονία που συντελέστηκε στον τόπο μας, κρατώντας τις ρίζες και διατηρώντας τη μνήμη των “χαμένων πατρίδων”. Η συμβολή του ποντιακού ελληνισμού στην διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι αδιαμφισβήτητη. Οφείλουμε όλοι να ενισχύσουμε τις προσπάθειές του και να εργαστούμε, ο καθένας από την πλευρά του, ώστε να μείνουν ζωντανές οι μνήμες και να επέλθει η επίσημη διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας. Ο πολιτισμός και η ιστορία μας δεν πρέπει να λησμονούνται, ούτε να επιτρέπεται η διαστρέβλωσή τους.
