Γράφει ο ρεπόρτερ του δρόμου
Η δεκαετία του '90 έμεινε ξεχωριστή για μερικούς συμπολίτες μας. Ο λόγος; Είχαμε τα περισσότερα τροχαία δυστυχήματα και τους περισσότερους νεκρούς από αυτά. Νέα παιδιά χάθηκαν στην άσφαλτο και ο χαμός τους σκόρπισε τον πόνο και την θλίψη σε όλη την κοινωνία. Το νεκροταφείο είναι γεμάτο από τάφους νέων παιδιών, που άφησαν την τελευταία πνοή στην άσφαλτο.
Δυστυχώς και αυτή η δεκαετία που κυλάμε είχε και έχει νεκρούς από τροχαία. Χθες Πρωταπριλιά το απόγευμα έγινε η κηδεία ενός νέου παιδιού που ξεψύχησε στην άσφαλτο όταν οδηγούσε μηχανή. Πριν λίγες ημέρες είχαμε ακόμα ένα παρόμοιο περιστατικό με την ίδια κατάληξη. Δεν εξετάζουμε το γιατί και το πώς. Δεν προσφέρει τίποτα όσο και αν αναλύσουμε τα συμβάντα. Άλλωστε δεν ξέρουμε λεπτομέρειες. Αυτό που έχει σημασία είναι να πάψουν να γίνονται θυσίες στον βωμό της ασφάλτου.
Κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής είναι άσχημο γεγονός. Όταν όμως χάνονται νέοι είναι ότι χειρότερο. Δεν το εξηγούμε. Ο νοών νοείτο.
Η δεκαετία του '90 έμεινε ξεχωριστή για μερικούς συμπολίτες μας. Ο λόγος; Είχαμε τα περισσότερα τροχαία δυστυχήματα και τους περισσότερους νεκρούς από αυτά. Νέα παιδιά χάθηκαν στην άσφαλτο και ο χαμός τους σκόρπισε τον πόνο και την θλίψη σε όλη την κοινωνία. Το νεκροταφείο είναι γεμάτο από τάφους νέων παιδιών, που άφησαν την τελευταία πνοή στην άσφαλτο.
Δυστυχώς και αυτή η δεκαετία που κυλάμε είχε και έχει νεκρούς από τροχαία. Χθες Πρωταπριλιά το απόγευμα έγινε η κηδεία ενός νέου παιδιού που ξεψύχησε στην άσφαλτο όταν οδηγούσε μηχανή. Πριν λίγες ημέρες είχαμε ακόμα ένα παρόμοιο περιστατικό με την ίδια κατάληξη. Δεν εξετάζουμε το γιατί και το πώς. Δεν προσφέρει τίποτα όσο και αν αναλύσουμε τα συμβάντα. Άλλωστε δεν ξέρουμε λεπτομέρειες. Αυτό που έχει σημασία είναι να πάψουν να γίνονται θυσίες στον βωμό της ασφάλτου.
Κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής είναι άσχημο γεγονός. Όταν όμως χάνονται νέοι είναι ότι χειρότερο. Δεν το εξηγούμε. Ο νοών νοείτο.
