Το παρακάτω άρθρο είναι του δημοσιογράφου κ. Νικολίζα (Νέα Πνοή) που βρίσκεται στο φύλλο 149 (21 Μαρτίου 2009) της εφημερίδας του (κυκλοφορεί τώρα που γράφουμε) στην σελίδα 3. Το δημοσιεύουμε κατόπιν θετικής απάντησης στο αίτημα μας να το αναδημοσιεύσουμε εδώ στο Megara Press. Είναι αξιόλογο και περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην πόλη. Επίκαιρο και εύστοχο.
______________________________________________________________
Ζούμε σε μια πόλη που όχι μόνο ανοχύρωτη είναι αλλά δυστυχώς όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δράστες με καλάσνικοφ απειλούν οικογένειες, αλλοδαποί δρούν ανενόχλητοι προς πάσα κατεύθυνση, δρόμοι σκαμμένοι σπάνε τα αυτοκίνητα των ευυπόληπτων πολιτών και η πόλη να είναι πίσω τουλάχιστον μισό αιώνα!
Αλήθεια που πάμε ρε παιδιά; Πόσο Ευρωπαίοι είμαστε όταν όλοι η Ευρώπη προσπαθεί να προασπίσει το περιβάλλον της και εμείς ζητάμε να δοθούν οικοδομικές άδειες σε υγροβιότοπο;
Αλήθεια πόσο Ευρωπαίοι είμαστε, όταν άλλοι προφυλάσσουν τις αρχαιότητές τους με κάθε τρόπο και εμείς εγκληματούμε πάνω σε αυτές; Ναι, ναι εγκληματούμε! Είδατε ποτέ καμιά διοίκηση του δήμου να ενδιαφερθεί για τους Αμπατζάδες; Για τον Βυζαντινό πολιτισμό που κατέστρεψαν; Για τον τάφο του Βασιλέως Καρός; Για το Ασκληπιείο στα Μάρμαρα; Για τους περίφημους και αινιγματικούς Κουρμουλούς;
Και εμείς, θα πάμε τον Οκτώβρη του 2010 να ψηφίσουμε για δήμαρχο!
Για ποιον δήμαρχο ακριβώς; Για ποιον δήμαρχο και προς τα πού πρέπει να ρίξουμε την μούντζα;
Γιατί θα πρέπει να τους ψηφίσω και όχι να τους μουντζώσω έτσι όπως έχει καταντήσει η έρημη αυτή πόλη;
Και φυσικά όλοι θα βγάλουν τους περίφημους λόγους τους, την Τρίτη του Πάσχα.
Ρε δεν πάτε να πνιγείτε!
Αλήθεια οι γεωτρήσεις που είχε ο δήμος τι έχουν γίνει; Τις εκμεταλλεύεται κάποιος και αν ναι ποιος είναι ο έξυπνος;
Πήρε κανείς μέτρα για το πολυπόθητο νερό και την λειψυδρία; Η ευρωπαϊκή ένωση έδινε κονδύλια για φράγματα από το 2004. Ενδιαφέρθηκε κανείς; Όχι βέβαια! «Αφήστε τους ηλίθιους Μεγαρίτες. Αυτοί κοιτούν, το συμφέρον τους και μόνο» είπαν οι καρεκλοκένταυροι και μας έκλεισαν τα μάτια.
Ναι, ναι σε αυτή την πόλη ζούμε. Αυτή την δόλια πόλη που κάποτε οι πρόγονοί μας ήταν περήφανοι και σήμερα ντρεπόμαστε να πούμε ότι ζούμε και είμαστε γνήσιοι Μεγαρείς.
Σε αυτή την πόλη που μετά την επταετία των Συνταγματαρχών τίποτα σωστό δεν έγινε. Ή αν θέλετε έγιναν ελάχιστα με την βοήθεια των απλών πολιτών. Λυπάμαι που τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε αυτό το άμοιρο περιβάλλον, σε αυτή την κατακαημένη πόλη.
Αλλά πάντα ο τροχός γυρίζει. Γυρίζει και ελπίζω κάποια στιγμή να υπάρξει ένας γνήσιος Μεγαρέας που θα δικαιώσει όλους εμάς τους νεότερους που θέλουμε να δούμε την πόλη μας να προκόβει!
Αλήθεια που πάμε ρε παιδιά; Πόσο Ευρωπαίοι είμαστε όταν όλοι η Ευρώπη προσπαθεί να προασπίσει το περιβάλλον της και εμείς ζητάμε να δοθούν οικοδομικές άδειες σε υγροβιότοπο;
Αλήθεια πόσο Ευρωπαίοι είμαστε, όταν άλλοι προφυλάσσουν τις αρχαιότητές τους με κάθε τρόπο και εμείς εγκληματούμε πάνω σε αυτές; Ναι, ναι εγκληματούμε! Είδατε ποτέ καμιά διοίκηση του δήμου να ενδιαφερθεί για τους Αμπατζάδες; Για τον Βυζαντινό πολιτισμό που κατέστρεψαν; Για τον τάφο του Βασιλέως Καρός; Για το Ασκληπιείο στα Μάρμαρα; Για τους περίφημους και αινιγματικούς Κουρμουλούς;
Και εμείς, θα πάμε τον Οκτώβρη του 2010 να ψηφίσουμε για δήμαρχο!
Για ποιον δήμαρχο ακριβώς; Για ποιον δήμαρχο και προς τα πού πρέπει να ρίξουμε την μούντζα;
Γιατί θα πρέπει να τους ψηφίσω και όχι να τους μουντζώσω έτσι όπως έχει καταντήσει η έρημη αυτή πόλη;
Και φυσικά όλοι θα βγάλουν τους περίφημους λόγους τους, την Τρίτη του Πάσχα.
Ρε δεν πάτε να πνιγείτε!
Αλήθεια οι γεωτρήσεις που είχε ο δήμος τι έχουν γίνει; Τις εκμεταλλεύεται κάποιος και αν ναι ποιος είναι ο έξυπνος;
Πήρε κανείς μέτρα για το πολυπόθητο νερό και την λειψυδρία; Η ευρωπαϊκή ένωση έδινε κονδύλια για φράγματα από το 2004. Ενδιαφέρθηκε κανείς; Όχι βέβαια! «Αφήστε τους ηλίθιους Μεγαρίτες. Αυτοί κοιτούν, το συμφέρον τους και μόνο» είπαν οι καρεκλοκένταυροι και μας έκλεισαν τα μάτια.
Ναι, ναι σε αυτή την πόλη ζούμε. Αυτή την δόλια πόλη που κάποτε οι πρόγονοί μας ήταν περήφανοι και σήμερα ντρεπόμαστε να πούμε ότι ζούμε και είμαστε γνήσιοι Μεγαρείς.
Σε αυτή την πόλη που μετά την επταετία των Συνταγματαρχών τίποτα σωστό δεν έγινε. Ή αν θέλετε έγιναν ελάχιστα με την βοήθεια των απλών πολιτών. Λυπάμαι που τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε αυτό το άμοιρο περιβάλλον, σε αυτή την κατακαημένη πόλη.
Αλλά πάντα ο τροχός γυρίζει. Γυρίζει και ελπίζω κάποια στιγμή να υπάρξει ένας γνήσιος Μεγαρέας που θα δικαιώσει όλους εμάς τους νεότερους που θέλουμε να δούμε την πόλη μας να προκόβει!
