Το παράκατω άρθρο αντιγράφηκε από την εφημέριδα "Νέα Πρόοδος". Θεωρούμε ότι απόψεις σαν και αυτές του κ. Σύρκου πρέπει να διαδίδονται. Η αντίγραφη είναι καθαρά μια ιδέα της ομάδας του megara press και η εφημερίδα που φιλοξενεί το άρθρο δεν έχει καμία σχέση με την δημοσιοποίηση του άρθρου.
Γράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
Στην πορεία της ζωής μας, κάποιες φορές, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας απογοητεύουν με το μέγεθος της παραδοξότητας τους.
Για πράγματα προφανή, δίνονται ερμηνείες και διαστάσεις που προσβάλλουν το κοινό, τη νοημοσύνη μας και τα έως σήμερα παραδεδεγμένα.
Φυσικά ο δαιμόνιος Ισπανός συγγραφέας προφητικά είχε σημειώσει από το 1940, σε σχετικό του έργο, ότι το 1984 θα έφτανε η εποχή του παραλόγου. Η εποχή του μεγάλου αδελφού, που το ψέμα βαπτίζεται αλήθεια.
Δέσμιοι έτσι έμεις των μέσων ενημέρωσης καθιστάμεθα βορά τους, για να μας πληροφορήσουν όχι τα γεγονότα αλλά την ερμηνεία τους, όπως όμως εκείνοι φρονούν ότι πρέπει να τα ερμηνεύσουν και οι πρωταγωνιστές τους, αυτοί που δρούν και παράγουν πολιτική, αυτοί που πράττουν και συνθέτουν τα γεγονότα, στην στρεβλή αυτή πραγματικότητα υπακούουν.
Φτάσαμε έτσι σε μια καμπή όπου ένα γεγονός, μια πράξη, μια σύμβαση που αντικειμενικά έχει την δυναμική της, τα επακόλουθα της, τα πλεονέκτηματα της και τα μειονέκτηματα της, να φωτίζεται μόνο από την σκοπιά του παρουσιαστή της.
Έτσι έργα, προτάσεις, συμβάσεις που αντικειμενικά έιναι έωλες, επιζημίες, καταστροφικές, παρουσιάζονται ως σωτήριες που λύνουν προβλήματα δεκαετιών, και ο λαός απομονώνεται, αποξενώνεται, κλείνεται στον εαυτό του σείοντας την κεφαλή, δίνοντας τη μοναδική εξήγηση, ότι οι προβάλλοντες τα γεγονότα, σκοπιμότητες εξυπηρετούν και μόνο σκοπιμότητες.
Τι κρίμα!
Άραγε ο κατήφορος δεν έφτασε ακόμα στο τέρμα του; Πότε επιτέλους θα φτάσουμε στο τέλος του για να επιχειρηθεί η επίδοξη ανάβαση;
Στους νέους μας η σκυτάλη για να υπηρετήσουν το μεγάλο, το ωραίο και το αληθινό, που δεν υπηρετεί σκοπιμότητες και συμφέροντα.
Γράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
Στην πορεία της ζωής μας, κάποιες φορές, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας απογοητεύουν με το μέγεθος της παραδοξότητας τους.
Για πράγματα προφανή, δίνονται ερμηνείες και διαστάσεις που προσβάλλουν το κοινό, τη νοημοσύνη μας και τα έως σήμερα παραδεδεγμένα.
Φυσικά ο δαιμόνιος Ισπανός συγγραφέας προφητικά είχε σημειώσει από το 1940, σε σχετικό του έργο, ότι το 1984 θα έφτανε η εποχή του παραλόγου. Η εποχή του μεγάλου αδελφού, που το ψέμα βαπτίζεται αλήθεια.
Δέσμιοι έτσι έμεις των μέσων ενημέρωσης καθιστάμεθα βορά τους, για να μας πληροφορήσουν όχι τα γεγονότα αλλά την ερμηνεία τους, όπως όμως εκείνοι φρονούν ότι πρέπει να τα ερμηνεύσουν και οι πρωταγωνιστές τους, αυτοί που δρούν και παράγουν πολιτική, αυτοί που πράττουν και συνθέτουν τα γεγονότα, στην στρεβλή αυτή πραγματικότητα υπακούουν.
Φτάσαμε έτσι σε μια καμπή όπου ένα γεγονός, μια πράξη, μια σύμβαση που αντικειμενικά έχει την δυναμική της, τα επακόλουθα της, τα πλεονέκτηματα της και τα μειονέκτηματα της, να φωτίζεται μόνο από την σκοπιά του παρουσιαστή της.
Έτσι έργα, προτάσεις, συμβάσεις που αντικειμενικά έιναι έωλες, επιζημίες, καταστροφικές, παρουσιάζονται ως σωτήριες που λύνουν προβλήματα δεκαετιών, και ο λαός απομονώνεται, αποξενώνεται, κλείνεται στον εαυτό του σείοντας την κεφαλή, δίνοντας τη μοναδική εξήγηση, ότι οι προβάλλοντες τα γεγονότα, σκοπιμότητες εξυπηρετούν και μόνο σκοπιμότητες.
Τι κρίμα!
Άραγε ο κατήφορος δεν έφτασε ακόμα στο τέρμα του; Πότε επιτέλους θα φτάσουμε στο τέλος του για να επιχειρηθεί η επίδοξη ανάβαση;
Στους νέους μας η σκυτάλη για να υπηρετήσουν το μεγάλο, το ωραίο και το αληθινό, που δεν υπηρετεί σκοπιμότητες και συμφέροντα.
