ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΤΕΡΕΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΩΝ
Στη μικρή πόλη του Ραμσάρ του Ιράν, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, υπογράφηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1971 η ομώνυμη σύμβαση προστασίας των Υγροτόπων. Η σύμβαση ίσχυσε από το 1975 με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο και αποβλέπει στην προστασία και τη συνετή χρήση των υγροτόπων μέσα από εθνικές δράσεις αλλά και με τη διακρατική συνεργασία. Από το 1997 και εφεξής η επέτειος υπογραφής της συνθήκης του Ραμσάρ γιορτάζεται σαν Παγκόσμια ημέρα υγροτόπων.
Με αφορμή την επέτειο αυτή αλλά και το γεγονός ότι οι λίμνες μας βρέθηκαν πρόσφατα στη δίνη της πολιτικής επικαιρότητας, θέλω να αναπτύξω κάποιες σκέψεις μου πάνω στο θέμα. Σαν υγρότοπος ή αλλιώς υδροβιότοπος νοείται κάθε τόπος που καλύπτεται σε μόνιμη ή εποχική βάση από νερά κατά βάση ρηχά. Οι υγρότοποι, δηλαδή, αποτελούν υδάτινες περιοχές, οι οποίες διατηρούν μια ποικιλία σημαντικών βιολογικών, οικολογικών και γεωμορφολογικών στοιχείων. Σε αυτά σαφώς θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την αισθητική αξία που προσδίδουν στον περιβάλλοντα χώρο.
Η σημασία των υδροβιότοπων είναι ανυπολόγιστη τόσο για τη συντήρηση και ρύθμιση του υδροβιολογικού κύκλου, όσο και για το γεγονός ότι αποτελούν παραγωγικά οικοσυστήματα. Γι’ αυτό η ασύνετη ανθρώπινη παρέμβαση θεωρείται επικίνδυνη, ενώ η καταστροφή τους επιζήμια από όλες τις απόψεις. Στην Ελλάδα έχουμε την ευλογία η βιοποικιλότητα να βρίσκεται ανάμεσα στις πλουσιότερες της Ευρώπης. Η Σύμβαση Ραμσάρ αναγνωρίζει έντεκα περιοχές στην Ελλάδα ως υδροβιότοπους διεθνούς σημασίας. Δυστυχώς όμως αυτοί απειλούνται από πολλούς κινδύνους, μεταξύ των οποίων ενδεικτικά μόνο αναφέρω τις καταπατήσεις, την αυθαίρετη δόμηση, τη ρύπανση, τη λαθροθηρία, την υπεράντληση υδάτων για αρδευτικούς λόγους και τις χωρίς περιβαλλοντική μελέτη βιομηχανικές ή άλλου είδους δραστηριότητες.
Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί σαφώς σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 24 του Συντάγματος υποχρέωση του Κράτους και η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έχει εντάξει στο πλαίσιο των προτεραιοτήτων της τη συστηματική και σωστή διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών. Πέρα από αυτό, ωστόσο, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί δικαίωμα αλλά και υποχρέωση του καθενός από εμάς. Είναι γεγονός ότι καμία μορφή κρατικής δράσης δεν μπορεί να έχει επαρκή αποτελέσματα, αν η αξία και η σημασία της δεν έχει καθιερωθεί πρώτα στη συνείδηση των πολιτών.
Σαν πολίτες αυτής της χώρας, λοιπόν, οφείλουμε να στηρίζουμε έμπρακτα τις κρατικές δράσεις στον τομέα αυτό, αλλά και να καταγγέλλουμε κάθε είδους αυθαιρεσία που βλάπτει τις προστατευόμενες περιοχές. Ειδικά για εμάς, τους πολίτες της Αττικής, οι υδροβιότοποι όπως ο Σχοινιάς Μαραθώνα, η λίμνη Κουμουνδούρου, η λίμνη Βουλιαγμένης, το Βουρκάρι, αλλά και λιγότερο γνωστές περιοχές, όπως η λίμνη Μπελέτσι στην Πάρνηθα, αποτελούν ανάσα και πνεύμονα ζωής. Σε μια πόλη, όπου ο κάθε κάτοικός της έχει δικαίωμα μόνο σε 1,5 τ.μ. πρασίνου, όπου το οξυγόνο και το καθαρό περιβάλλον τείνουν να αποτελέσουν είδη προς εξαφάνιση, η προστασία των υδροβιότοπων από όλους μας δεν αποτελεί πλέον προαιρετική επιλογή, αλλά επιτακτική και επιβεβλημένη ανάγκη. Η ήπια και συνετή αξιοποίησή τους εξάλλου μπορεί να συνεισφέρει στην ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών μέσα από τη βελτίωση των υποδομών τους και την καταπολέμηση της ανεργίας. Αυτού του είδους η παρέμβαση μόνο εξασφαλίζει την αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων των υδροβιοτόπων και διασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο τόσο για εμάς, όσο και για τα παιδιά μας.
Νίκος Καντερές
Βουλευτής Ν.Δ. – Μετεωρολόγος
Μέλος Ειδικής Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής
